"นี่แหละแก
พี่คนนี้แหละ วันนั้นเค้ายิ้มให้ฉันด้วย หล่อมาก แซ่บด้วย แอร๊ยยย"
กะท้อน สาวน้อยหุ่นดีกระซิบบอกนังซูซี่
เพื่อนหนุ่มสวยที่วันนี้กะท้อนชวนมาวิ่งเพื่อ "แอบ" ดูตัวหนุ่มที่หมายตาไว้
"อือๆ ผ่านๆ ว่าแต่แกแน่ใจนะว่าไม่มีแฟน หล่อๆแบบนี้ถ้าไม่โดนกินไปแล้วก็กินกันเอง" ซูซี่ท้วงติง
" ชัวร์ ชั้นสืบมาแล้ว แกรู้ไหม แค่สืบเริ่องพี่เค้า ฉันก็ใจสั่นไปหมด วูบวาบๆ เลยนะ บุปเพสันนิวาสแน่ๆ คนนี้แหละใช่" กะท้อนกำหนังสือดูดวงที่พกมาด้วย
"เยอะแล้วแก คนก่อนๆนี้แกก็เป็นแบบนี้ วูบวาบๆ ใจสั่นหวั่นไหว แล้วก็นกทุกราย"
ครับ เรื่องราวก็แบบนี้นั่นแหละ น้องกะท้อนนางเอกของเราไม่กล้าเข้าไปทักชายหนุ่มรูปงามตรงๆ จึงชวนนังซูซี่มาเป็นเพื่อน เพราะนังซูซี่บอกว่าถ้าช้าจะ มคปด. เสียเปล่าๆ วันนี้จึงเริ่มปฏืบัติการ Shock and Ao กะท้อนเองทุกวันนี้ที่โสดมาตลอดเพราะไม่กล้า รู้สึกวูบวาบทุกครั้ง ใจสั่นหวิว แต่คราวนี้..สู้
"แกๆ พี่เค้ายิ้มแล้วเดินมาทางนี้ด้วย สงสัยบุปเพจะเริ่มอาละวาดแล้วแก เดี๋ยวฉันเริ่มนะ แกอย่าทำเสียเรื่องนะ" ซูซี่เตี๊ยมเพื่อนสาว หันไปมองแล้วนึกในใจ แหม หน้าแดงแป๊ดเชียวนะ ไก่ตื่นแหงๆ
"แก...แก.. ชั้นหวิวมากเลยอ่ะ ใจสั่นเป็นกลองยาวเลย มือสั่นเลย โอ๊ยเหงื่อออกพลั่กๆ เป็นแบบนี้บ่อยเลย ไว้วันหลังเหอะนะ " กะท้อนเริ่มอีกแล้ว
"ไม่ต้องเลยแก ฉันเห็นเวลาปกติแกก็เป็น ไอ้อาการ -ป๊อด- เนี่ย" เอาล่ะนะ" อ้าว...ว้าย แก แก
ตามคาดครับท่านผู้อ่าน กะท้อนหวิวๆ วูบๆ ไปเลย ตื่นมาอีกทีในเพิงขายส้มตำข้างสวนสาธารณะ ใกล้ๆจุดปฏิบัติการช็อกแอนด์เอา นั่นเอง ซูซี่นั่งพัดและเอาผ้าเย็นเช็ดหน้า พอกะท้อนตื่นมาก็ถอนหายใจ
"อ้าว แกนี่เอง ชั้นนึกว่าพี่เค้ามาช่วยซะอีก ปกติต้องเป็นพระเอกมาช่วยสิ" กะท้อนเลิ่กลั่กมองซ้ายขวา หาชายหนุ่มในฝัน แต่ไม่เจอ เจอแต่ซูซี่ เฮียหลีขายส้มตำ และลูกค้าอีกสองโต๊ะ
"โห..อีนี่ โน่น ไปขอบคุณเฮียหลีเลย ยังกะพระเอก ปล่อยไม้ตีพริกแล้วมารับแกเลย ลูกค้าเขาก็มาช่วย นี่ยังไม่ทันคุยยังเป็นลม ไปออกเดทกับพี่เขาแกไม่เส้นเลือดแตกตายเลยรึไง" ซูซี่สวดเพื่อนรักเสียงดังลั่น
"ม่ายเป็งราย ม่ายเป็งราย พรุ่งนี้ ลื้อเอาใหม่ก็ล่าย อาคุงผู้ชาย แกมาวิ่งทู๊กวัน อั๊วจาคอยอาวใจช่วย" เฮียหลียิ้ม
อีกสองวันต่อมา ปฏิบัติการ Shock and Ao เริ่มต้นอีกครั้ง คราวนี้อาเฮียหลี และลูกค้าอีกสี่คนคอยลุ้นด้วย และมีเสียงเบาๆแว่วๆ ..เฮ้ย..เชื่อตรู เป็นลมชัวร์ๆ ถ้าแพ้เลี้ยงส้มตำเลยเฟร้ย...และถ้าใครสังเกตดีๆจะเห็นว่าข้างๆครกอาเฮีย ไม่มีไม้ตีพริกคู่ใจแต่ว่ามีเครื่องวัดความดันวางไว้แทน !!
"ปูเหลียวก่อง อั๊วขอวัดความดันลื้อก่องนะ เดี๋ยวเป็นอารายปาย จะหาว่าอั๊วไม่เตือน" เฮียหลีเดินมาวัดความดันกะท้อน "ไอ๊ย่า ความดันสูงนะลื้อเนี่ย เดี๊ยวอั๊วไปวัดอีกข้าง ข้างนี้ได้ยินไม่ชัด ..ซี้เลี้ยว ข้างนี้ก้อสูงอ่า ลื้อจะไหวไม๊"
"เฮีย..สุดยอดไปเลย นี่ห่วงเพื่อนหนูขนาดนี้เลยหรือเนี่ย คิดอะไรกับเพื่อนหนูป่าวเนี่ย แล้วไปเอามาจากไหน เครื่องวัดความดัน หูฟัง เอาซะเหมือนเลยนะเฮีย" นังซูซี่เริ่มก่อนเลย
"ความดันหนูก็สูงของหนูแบบนี้แหละเฮีย บางทีก็สูงลิบ บางทีก็ไม่สูง ไม่เห็นจะเป็นอะไร" กะท้อนบอกและสั่งซูซี่ให้เริ่มปฏิบัติการ Shock and Ao
ภาพตัดมาที่อาเฮีย..ไม่มีใครสังเกต แกแอบยิ้มมุมปากเล็กน้อย
ก็เหมือนเดิมล่ะครับท่านผู้อ่าน เหมือนเดิมเป๊ะ แต่คราวนี้กะท้อนสลึมสลือตื่นขึ้นมาบนรถพยาบาล กะท้อนงงเล็กน้อย สังเกตว่าบุรุษพยาบาลที่นั่งอยู่ก็คือลูกค้าในร้านอาเฮียนั่นเอง ซูซี่ไปไหน แล้วเราจะไปไหน
ที่ห้องตรวจโรค แพทย์หญิงคนหนึ่งเดินมาบอกกะท้อนว่า เดี๋ยวพ่อแม่ของกะท้อนกำลังจะมา และหมอสงสัยว่ากะท้อนจะเป็นโรคความดันโลหิตสูงชนิดหนึ่ง
"คุณกะท้อน อาการที่คุณมีความดันโลหิตสูงทั้งๆที่อายุน้อย จริงๆก็พบว่าสูงมาสักพักแล้ว ร่วมกับมีอาการใจสั่น หัวใจเต้นเร็วเป็นพักๆ เหงื่อออกมากๆ มีอาการเป็นครั้งคราว ตอนปกติก็เป็นตอนตื่นเต้นก็อาจมีอาการได้ มีอาการปวดหัว มาพร้อมๆกัน และถึงขั้นวูบเลย
อาการปวดหัว ใจสั่น เหงื่อออก เป็นพักๆมาพร้อมๆกันนี้นะคะ เป็นอาการคลาสสิกของโรคความดันโลหิตสูงอันเกิดจากฮอร์โมนที่ต่อมหมวกไตมีมากกว่าปรกติ ชื่อ ฮอร์โมนอะดรีนาลีน เป็นสาเหตุของโรคความดันโลหิตสูงในคนอายุน้อยที่พบไม่บ่อยนักค่ะ ชื่อโรค ฟีโอโครโมซัยโตมา (pheochromocytoma) หมอจำเป็นต้องรับคุณเข้าสังเกตอาการ เพื่อพิสูจน์โรคและสืบค้นหาโรคอื่นๆที่เกิดร่วมกันค่ะ"
กะท้อนงงมาก "หมอคะ หมอรู้ประวัติทั้งหมดนี่ได้อย่างไรคะ"
คุณหมอยิ้ม "เพื่อนคุณที่เป็น..เป็น.เอ่อ..เป็นผู้ชายที่ดูเรียบร้อยๆน่ะค่ะ เขาให้ประวัติไว้ตอนคุณนอนอยู่ ตอนนี้เหมือนจะกลับไปแล้วค่ะ"
โห...เพื่อนรัก ขอบคุณแกมาก รักแกจริงๆเลย กะท้อนน้ำตารื้น ทันใดนั้นก็มีเสียงตึกตักๆ เข้ามาเรื่อยๆ มองไปก็เห็นนังซูซี่กระหืดกระหอบวิ่งเข้ามา "แก นี่แกเป็นอะไรนี่ ตายไหมเนี่ยแก ทรัพย์สิน มรดกของแก จะทำอย่างไร กะท้อนนนน"
"เดี๋ยวก่อน !! ก็แกเป็นคนพาชั้นมาเอง แกจะมาโวยวายดราม่าอะไร" กะท้อนงง แต่คำตอบที่ได้รับมายิ่งงงกว่า "อีนี่...เบลอหนัก ฉันเพิ่งกลับมาจากรัสเซียเมื่อวานนี้เองนะ สลบเหมือด เจ็ตแหลก เอ้ย เจ็ตแล็ก นี่ก็แม่แกโทรมาบอกเมื่อกี้นี้เอง รีบมาสุดชีวิตเลยนะยะหล่อน"
...
...
...
ที่ร้านส้มตำอาเฮียหลี
"ลื้อนี่เก่งมั่กๆเลยน้า อาซูซี่ เตรียมกังพร้อมเลย เตรียมรถพยาบัง แถมบอกให้อั๊วแอบเล่นลาคอง วัดความดันให้สมจริงอีก วันนี้อั๊วสนุกมาก อั๊วเลี้ยงส้มตำ ม่ายคิดตัง" อาเฮียยังตื่นเต้นไม่หาย
"วุ้ย...ลาภปากสิคะเฮีย ขอบคุณเฮียมากนะคะ ที่ช่วยเพื่อนหนูไว้ ช่วยหนูวัดความดันมันด้วย นังนี่ถ้าไม่จัดฉาก คงไม่ยอมไปหาหมอ มันไม่เชื่อหนูเลยค่ะ บอกให้ไปหาหมอหลายทีแล้ว เรื่องความดันเนี่ย นี่ถ้าหายดีเมื่อไร ให้มันเลี้ยงส้มตำร้านเฮียตลอดปีเลยค่ะ หนูไปก่อนล่ะนะคะเฮีย หวัดดีค่าาา"
ที่จอดรถ...
ซูซี่ก้าวขึ้นรถ ถอดวิกผม นมปลอม ขนตาปลอม คอนแท็กเลนส์ หยิบครีมทำความสะอาดและล้างเครื่องสำอางบนใบหน้าออก เผยให้เห็นชายหนุ่มหน้าตาคมสัน รอยยิ้มทรงเสน่ห์ เขาถอดเสื้อแจ็คเก็ตที่ไว้ใส่ออกกำลังกายออก สวมแว่นตากรอบเงิน เปิดเพลง I will survive แล้วขยับออกรถ
แสงแดดสุดท้ายยามเย็นพุ่งทะลุกระจกหน้า สาดส่องมาที่เสื้อยืดคอกลมสีขาว ที่อกเสื้อมีลายสกรีนตัวอักษรสีน้ำเงินเข้มตัดกับสีเสื้อชัดเจน "อายุรศาสตร์ ง่ายนิดเดียว”
"อือๆ ผ่านๆ ว่าแต่แกแน่ใจนะว่าไม่มีแฟน หล่อๆแบบนี้ถ้าไม่โดนกินไปแล้วก็กินกันเอง" ซูซี่ท้วงติง
" ชัวร์ ชั้นสืบมาแล้ว แกรู้ไหม แค่สืบเริ่องพี่เค้า ฉันก็ใจสั่นไปหมด วูบวาบๆ เลยนะ บุปเพสันนิวาสแน่ๆ คนนี้แหละใช่" กะท้อนกำหนังสือดูดวงที่พกมาด้วย
"เยอะแล้วแก คนก่อนๆนี้แกก็เป็นแบบนี้ วูบวาบๆ ใจสั่นหวั่นไหว แล้วก็นกทุกราย"
ครับ เรื่องราวก็แบบนี้นั่นแหละ น้องกะท้อนนางเอกของเราไม่กล้าเข้าไปทักชายหนุ่มรูปงามตรงๆ จึงชวนนังซูซี่มาเป็นเพื่อน เพราะนังซูซี่บอกว่าถ้าช้าจะ มคปด. เสียเปล่าๆ วันนี้จึงเริ่มปฏืบัติการ Shock and Ao กะท้อนเองทุกวันนี้ที่โสดมาตลอดเพราะไม่กล้า รู้สึกวูบวาบทุกครั้ง ใจสั่นหวิว แต่คราวนี้..สู้
"แกๆ พี่เค้ายิ้มแล้วเดินมาทางนี้ด้วย สงสัยบุปเพจะเริ่มอาละวาดแล้วแก เดี๋ยวฉันเริ่มนะ แกอย่าทำเสียเรื่องนะ" ซูซี่เตี๊ยมเพื่อนสาว หันไปมองแล้วนึกในใจ แหม หน้าแดงแป๊ดเชียวนะ ไก่ตื่นแหงๆ
"แก...แก.. ชั้นหวิวมากเลยอ่ะ ใจสั่นเป็นกลองยาวเลย มือสั่นเลย โอ๊ยเหงื่อออกพลั่กๆ เป็นแบบนี้บ่อยเลย ไว้วันหลังเหอะนะ " กะท้อนเริ่มอีกแล้ว
"ไม่ต้องเลยแก ฉันเห็นเวลาปกติแกก็เป็น ไอ้อาการ -ป๊อด- เนี่ย" เอาล่ะนะ" อ้าว...ว้าย แก แก
ตามคาดครับท่านผู้อ่าน กะท้อนหวิวๆ วูบๆ ไปเลย ตื่นมาอีกทีในเพิงขายส้มตำข้างสวนสาธารณะ ใกล้ๆจุดปฏิบัติการช็อกแอนด์เอา นั่นเอง ซูซี่นั่งพัดและเอาผ้าเย็นเช็ดหน้า พอกะท้อนตื่นมาก็ถอนหายใจ
"อ้าว แกนี่เอง ชั้นนึกว่าพี่เค้ามาช่วยซะอีก ปกติต้องเป็นพระเอกมาช่วยสิ" กะท้อนเลิ่กลั่กมองซ้ายขวา หาชายหนุ่มในฝัน แต่ไม่เจอ เจอแต่ซูซี่ เฮียหลีขายส้มตำ และลูกค้าอีกสองโต๊ะ
"โห..อีนี่ โน่น ไปขอบคุณเฮียหลีเลย ยังกะพระเอก ปล่อยไม้ตีพริกแล้วมารับแกเลย ลูกค้าเขาก็มาช่วย นี่ยังไม่ทันคุยยังเป็นลม ไปออกเดทกับพี่เขาแกไม่เส้นเลือดแตกตายเลยรึไง" ซูซี่สวดเพื่อนรักเสียงดังลั่น
"ม่ายเป็งราย ม่ายเป็งราย พรุ่งนี้ ลื้อเอาใหม่ก็ล่าย อาคุงผู้ชาย แกมาวิ่งทู๊กวัน อั๊วจาคอยอาวใจช่วย" เฮียหลียิ้ม
อีกสองวันต่อมา ปฏิบัติการ Shock and Ao เริ่มต้นอีกครั้ง คราวนี้อาเฮียหลี และลูกค้าอีกสี่คนคอยลุ้นด้วย และมีเสียงเบาๆแว่วๆ ..เฮ้ย..เชื่อตรู เป็นลมชัวร์ๆ ถ้าแพ้เลี้ยงส้มตำเลยเฟร้ย...และถ้าใครสังเกตดีๆจะเห็นว่าข้างๆครกอาเฮีย ไม่มีไม้ตีพริกคู่ใจแต่ว่ามีเครื่องวัดความดันวางไว้แทน !!
"ปูเหลียวก่อง อั๊วขอวัดความดันลื้อก่องนะ เดี๋ยวเป็นอารายปาย จะหาว่าอั๊วไม่เตือน" เฮียหลีเดินมาวัดความดันกะท้อน "ไอ๊ย่า ความดันสูงนะลื้อเนี่ย เดี๊ยวอั๊วไปวัดอีกข้าง ข้างนี้ได้ยินไม่ชัด ..ซี้เลี้ยว ข้างนี้ก้อสูงอ่า ลื้อจะไหวไม๊"
"เฮีย..สุดยอดไปเลย นี่ห่วงเพื่อนหนูขนาดนี้เลยหรือเนี่ย คิดอะไรกับเพื่อนหนูป่าวเนี่ย แล้วไปเอามาจากไหน เครื่องวัดความดัน หูฟัง เอาซะเหมือนเลยนะเฮีย" นังซูซี่เริ่มก่อนเลย
"ความดันหนูก็สูงของหนูแบบนี้แหละเฮีย บางทีก็สูงลิบ บางทีก็ไม่สูง ไม่เห็นจะเป็นอะไร" กะท้อนบอกและสั่งซูซี่ให้เริ่มปฏิบัติการ Shock and Ao
ภาพตัดมาที่อาเฮีย..ไม่มีใครสังเกต แกแอบยิ้มมุมปากเล็กน้อย
ก็เหมือนเดิมล่ะครับท่านผู้อ่าน เหมือนเดิมเป๊ะ แต่คราวนี้กะท้อนสลึมสลือตื่นขึ้นมาบนรถพยาบาล กะท้อนงงเล็กน้อย สังเกตว่าบุรุษพยาบาลที่นั่งอยู่ก็คือลูกค้าในร้านอาเฮียนั่นเอง ซูซี่ไปไหน แล้วเราจะไปไหน
ที่ห้องตรวจโรค แพทย์หญิงคนหนึ่งเดินมาบอกกะท้อนว่า เดี๋ยวพ่อแม่ของกะท้อนกำลังจะมา และหมอสงสัยว่ากะท้อนจะเป็นโรคความดันโลหิตสูงชนิดหนึ่ง
"คุณกะท้อน อาการที่คุณมีความดันโลหิตสูงทั้งๆที่อายุน้อย จริงๆก็พบว่าสูงมาสักพักแล้ว ร่วมกับมีอาการใจสั่น หัวใจเต้นเร็วเป็นพักๆ เหงื่อออกมากๆ มีอาการเป็นครั้งคราว ตอนปกติก็เป็นตอนตื่นเต้นก็อาจมีอาการได้ มีอาการปวดหัว มาพร้อมๆกัน และถึงขั้นวูบเลย
อาการปวดหัว ใจสั่น เหงื่อออก เป็นพักๆมาพร้อมๆกันนี้นะคะ เป็นอาการคลาสสิกของโรคความดันโลหิตสูงอันเกิดจากฮอร์โมนที่ต่อมหมวกไตมีมากกว่าปรกติ ชื่อ ฮอร์โมนอะดรีนาลีน เป็นสาเหตุของโรคความดันโลหิตสูงในคนอายุน้อยที่พบไม่บ่อยนักค่ะ ชื่อโรค ฟีโอโครโมซัยโตมา (pheochromocytoma) หมอจำเป็นต้องรับคุณเข้าสังเกตอาการ เพื่อพิสูจน์โรคและสืบค้นหาโรคอื่นๆที่เกิดร่วมกันค่ะ"
กะท้อนงงมาก "หมอคะ หมอรู้ประวัติทั้งหมดนี่ได้อย่างไรคะ"
คุณหมอยิ้ม "เพื่อนคุณที่เป็น..เป็น.เอ่อ..เป็นผู้ชายที่ดูเรียบร้อยๆน่ะค่ะ เขาให้ประวัติไว้ตอนคุณนอนอยู่ ตอนนี้เหมือนจะกลับไปแล้วค่ะ"
โห...เพื่อนรัก ขอบคุณแกมาก รักแกจริงๆเลย กะท้อนน้ำตารื้น ทันใดนั้นก็มีเสียงตึกตักๆ เข้ามาเรื่อยๆ มองไปก็เห็นนังซูซี่กระหืดกระหอบวิ่งเข้ามา "แก นี่แกเป็นอะไรนี่ ตายไหมเนี่ยแก ทรัพย์สิน มรดกของแก จะทำอย่างไร กะท้อนนนน"
"เดี๋ยวก่อน !! ก็แกเป็นคนพาชั้นมาเอง แกจะมาโวยวายดราม่าอะไร" กะท้อนงง แต่คำตอบที่ได้รับมายิ่งงงกว่า "อีนี่...เบลอหนัก ฉันเพิ่งกลับมาจากรัสเซียเมื่อวานนี้เองนะ สลบเหมือด เจ็ตแหลก เอ้ย เจ็ตแล็ก นี่ก็แม่แกโทรมาบอกเมื่อกี้นี้เอง รีบมาสุดชีวิตเลยนะยะหล่อน"
...
...
...
ที่ร้านส้มตำอาเฮียหลี
"ลื้อนี่เก่งมั่กๆเลยน้า อาซูซี่ เตรียมกังพร้อมเลย เตรียมรถพยาบัง แถมบอกให้อั๊วแอบเล่นลาคอง วัดความดันให้สมจริงอีก วันนี้อั๊วสนุกมาก อั๊วเลี้ยงส้มตำ ม่ายคิดตัง" อาเฮียยังตื่นเต้นไม่หาย
"วุ้ย...ลาภปากสิคะเฮีย ขอบคุณเฮียมากนะคะ ที่ช่วยเพื่อนหนูไว้ ช่วยหนูวัดความดันมันด้วย นังนี่ถ้าไม่จัดฉาก คงไม่ยอมไปหาหมอ มันไม่เชื่อหนูเลยค่ะ บอกให้ไปหาหมอหลายทีแล้ว เรื่องความดันเนี่ย นี่ถ้าหายดีเมื่อไร ให้มันเลี้ยงส้มตำร้านเฮียตลอดปีเลยค่ะ หนูไปก่อนล่ะนะคะเฮีย หวัดดีค่าาา"
ที่จอดรถ...
ซูซี่ก้าวขึ้นรถ ถอดวิกผม นมปลอม ขนตาปลอม คอนแท็กเลนส์ หยิบครีมทำความสะอาดและล้างเครื่องสำอางบนใบหน้าออก เผยให้เห็นชายหนุ่มหน้าตาคมสัน รอยยิ้มทรงเสน่ห์ เขาถอดเสื้อแจ็คเก็ตที่ไว้ใส่ออกกำลังกายออก สวมแว่นตากรอบเงิน เปิดเพลง I will survive แล้วขยับออกรถ
แสงแดดสุดท้ายยามเย็นพุ่งทะลุกระจกหน้า สาดส่องมาที่เสื้อยืดคอกลมสีขาว ที่อกเสื้อมีลายสกรีนตัวอักษรสีน้ำเงินเข้มตัดกับสีเสื้อชัดเจน "อายุรศาสตร์ ง่ายนิดเดียว”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น