เล่าเรื่องทำเพจปัจจุบันกับอดีต

บอส..ระบายความในใจ...บ่น

นานมาแล้ว สมัยทำเพจใหม่ๆ เคยทำมีตติ้งแฟนเพจ แฟนเพจบอกว่าไม่ต้องเขียนทุกวันก็ได้นะ เหนื่อย จริงๆผมก็ไม่ได้ทำทุกวันนะครับ ค่อย ๆ อ่านไปทำไป เขียนร่างในสมุด อ่านแล้วก็จดไว้ แล้วแต่ความขยัน อ่านมันทุกเรื่องและบันทึก บางวันบันทึกได้ 10-15 หน้ากระดาษ วาดรูปและบันทึกไปเรื่อยๆ สืบค้น ตรวจสอบด้วยความมัน
หลังจากนั้นจึงค่อยคัดเลือก เรื่องที่จะมาพิมพ์ มันยากตรงที่จะทำเป็นภาษาง่าย ๆ อย่างไรนี่แหละครับ ค่อย ๆ คิดค่อย ๆ พิมพ์ สะสมไปเรื่อยๆ และตั้งเวลาเผยแพร่เอา

ยกเว้นมีเรื่องที่น่าสนใจตามกระแสข่าว กระแสสังคม ก็จะแทรกมาให้ครับ ไม่ได้โหนกระแสนะครับ แต่บางทีเรื่องที่ฟัง ๆ กัน มันก็ไม่ถูกและบางครั้งถึงขั้นผิดเลยทีเดียว

หลัง ๆ มานี้เอาใจใส่เรื่องที่จะมาลงมากขึ้น บางทีก็ใช้เวลาคัดเลือกและค้นข้อมูลนานครับ ไม่ได้อ่อนแรงแต่ละเอียดขึ้น

การจะสื่อสารให้ทุกคนสนุกและเข้าใจ มันก็ไม่ง่ายนะ เขียนไปก็จะพาลเป็นภาษาวิชาการทุกที มีแฟนรุ่นพี่ที่ผมเคารพคนหนึ่งเคยแนะนำว่า ให้ผมอ่านนิยาย ดูละครแบบเชือดเฉือน แล้วลองจับสำนวน จับวิธีนำเสนอ
มันก็เลยทำให้เราอ่านหนังสือมากขึ้น ในทุกแนว เท่าที่เวลาจะอำนวยและมีสตางค์ซื้อ โดนต้นแบบจริง ๆ คือ คู่สร้างคู่สม ของลุงดำรง และต่วยตูน ของลุงต่วยครับ ถือเป็นอาจารย์ทางการเขียนและสำนวนเลย

ใส่จินตนาการ ใส่ความสนุก ผมเชื่อเสมอว่าเราจะเรียนรู้ได้ดีถ้าเราสนุก

บางเรื่องที่ยังยากเกินไป จะพยายามปรับเนื้อหานะครับ ส่วนอันไหนยากสำหรับบรรดานักวิชาการจะบอกก่อน หรืออันไหนยาว ๆ เอาไว้อ่านตอนกินกาแฟก็จะบอกก่อนครับ

ทำเพจมาสามปี ผมอ่านหนังสือมากกว่าที่ผ่านมาหลายเท่าตัวนัก ขยับขยายไปถึงหนังสือภาษาต่างประเทศ เป็นการเปิดโลกที่ดี ผมเคยแนะนำหลายครั้งให้พวกเราอ่านภาษาอังกฤษและหนังสือต่างแดนมากขึ้น เพราะบางอย่างไม่เข้ามาในไทยและคนไทยไม่นิยมเขียนเพราะไม่ติดตลาด ตอนนี้กำลังจะเรียนภาษาที่สาม เตรียมตัวไปตะลุยต่างแดนแบบถึงแก่นอีกแล้ว อยากเรียนภาษานี้มานาน ได้โอกาสเสียที สแปนิช

วิชาการหนักๆ จะลดลง ยกเว้นในบางส่วนเนื้อหาเช่น journal club หรือ พูดเรื่องแนวทางการรักษา หรือ ตอบคอมเม้นต์ที่จะยังเข้มเต็มพิกัด และเอาเข้าจริง ๆ ผมก็ไม่ได้เก่งกาจ ไบร์ท อะไรมากมาย แต่ฝึกการคิดแบบมีเหตุผลและเลือกข้อมูลที่จะเชื่อ สกัดข้อมูลจากวารสารต่างๆได้บ้างเท่านั้น จะให้มานั่งเขียนตำราก็ทำไม่ได้หรอกครับ

ทั้งหมดได้จากการฝึกอย่างหนักครับ ใครอยากทำก็ทำได้ทุกคน ไม่ใช่พรสวรรค์ ผมบอกเสมอว่าผมไม่ใช่คนเก่ง แค่อดทนเท่านั้น

ช่วงหลังมานี้บางทีก็พักนานหน่อย สายตาผมไม่ค่อยดี ทักษะการพิมพ์ก็อ่อนด้อยและเจ็บนิ้ว จาก ganglion cyst อาจจะเว้น ๆ รอ ๆ บ้างนะครับ หันมาใช้คีย์บอร์ดบลูทูธเพื่อไม่ให้เจ็บข้อนิ้ว มันไม่ถนัดเท่าไร (จิ้มอยู่ดี)
บางเรื่องที่มีเพจใหญ่ ๆ เขาลงเรื่องราวแล้ว ผมก็อาจไม่ลงซ้ำนะครับ พวกท่านเป็นสมาชิกเพจเหล่านั้นอยู่แล้ว 1412, infectious, thai heart, ต้อง ตรวจ ต่อม, อีเจี๊ยบ เลียบด่วน เขียนไปก็ซ้ำและไม่แน่นเท่าอาจารย์ที่กล่าวมาอีกด้วย

และเนื้อหาในเพจ แม้จะกรองมาดีแล้วแต่ก็ไม่สามารถไปใช้อ้างอิงได้ครับ มันไม่สามารถอ้างอิงด้วยประการทั้งปวง ยกเว้นอ้างอิงที่ผมแนบมาให้สามารถเอาไปค้นต่อได้ เรื่องลอกเนื้อหา...แต่ก่อนก็มีแต่พอใส่ "ลายเซ็นต์" เข้าไปในเนื้อหา เรื่องลอกก็ลดลง ..ลายเซ็นต์คือ คำต่าง ๆ ประโยคต่าง ๆ หรือลูกเล่นที่ผมเล่นกับท่านนั่นแหละ
ไม่ได้มีเจตนาจะไม่ให้ลอก ...แต่มันลอกไม่ได้หรอก ความน่าเชื่อถือมันน้อย Level of Evidence ระดับ D เลย

เรื่องราวไร้สาระ สนุกๆ เฮฮา เราจะมีบ้างครับ เราก็คนธรรมดาจริงไหม มีสนุกสนาน บางทีเนื้อหาวิชาการแล้วบางท่านก็ไม่รู้จะโต้ตอบอะไร จะเม้นท์อะไร ผมจึงใส่เรื่องสนุกมาเป็นพักๆ ให้ทุกคนได้มีส่วนร่วมและคุยกัน บางทีก็ใส่ในเนื้อหามาเลย เช่นเชียร์ทีมเป็ดอะไรนั่น หรือ เมีย 2018 ก็เพื่อให้เราได้ยิ้มและพูดคุยกันได้ไงครับ

ผมรักพวกคุณนะ แต่ผมรักลิเวอร์พูลกับน้องมิวมากกว่า เท่านั้นเอง