โดนป้ายยา เลยลองของ
พ็อดคาสต์ที่ผมฟังประจำและฟังมากกว่าหนึ่งรอบเสมอคือ Readery Podcast สองคู่หูผู้ก่อตั้งร้านมาเล่าหนังสือให้ฟังทุกสัปดาห์ และบังเอิญว่าช่วงนี้ร่างกายผมโหยหานิยาย จึงลองดู
ส่วนตัวผมเองก็ไม่ชอบอ่านเรื่องสั้น เพราะมันไม่ถึงใจ (กระนั้นตัวเองก็ชอบแต่งเรื่องสั้น 555) คุณโจ้แห่งรีดเดอรี่บอกว่าเล่มนี่องค์ประกอบเรื่องดี ผมสนใจศึกษาแนวเขียนของนักเขียนเป็นทุนเดิม คว้ามาอ่านเสียเลย ชื่อหนังสือ "เปล่า เปลือง เชื่อง ช้ำ" หรือ "Tangerine" โดยนักเขียนนามปากกา กวีวัธน์ จากสำนักพิมพ์ PS. ขนาดพ็อกเก็ตบุ๊ก 220 หน้า ราคา 240 บาท
เป็นเรื่องสั้น 13 เรื่อง ที่มีบทเปิด บทเดินเรื่อง และบทจบ ครบถ้วนในแต่ละตอน และยังคงลักษณะของเรื่องสั้น คือไม่ต้องมีที่มาที่ไป อธิบายเหตุการณ์ในห้วงความคิดที่สนใจ ขยายความรู้สึกขัดแย้งในใจหรือขัดแย้งทางอารมณ์ผ่านตัวละครไม่กี่ตัวและฉากไม่กี่ฉาก การดำเนินเรื่องค่อนข้างเร็ว บทสนทนาไม่มาก คิดว่าผู้เขียนต้องการให้เราค่อย ๆ อ่านและมีจินตนาการต่อเนื่องไปกับเรื่อง
บทบรรยายและความสละสลวยของภาษาเป็นแนวยุคใหม่ ใครอ่านข้างหลังภาพ ใครอ่านละอองดาว ใครอ่านใบไม้ที่ปลิดปลิว จะรู้สึกได้ว่าบทบรรยายและพรรณาจะอธิบายสั้นกว่า แต่เน้นให้คิดตามคิดต่อ และสร้างภาพในใจได้
ผมชอบที่มีบทบรรยายความรู้สึกในใจที่ช่างขัดแย้งกับอารมณ์และเหตุผล ใครอยากอ่านงานประพันธ์ที่ทำให้เห็นความขัดแย้ง การต่อสู้ในหัวใจ บางครั้งต่อสู้กับศีลธรรมในใจ แนะนำให้อ่านครับ
เรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องของความรักในอีก "มิติ" คือชายชาย ในอีกแง่มุม ที่เราไม่ค่อยได้สัมผัสมากนัก และมีการดำเนินเรื่องด้วยบทอีโรติกบางส่วน และบทพิสดารบางส่วน แต่อ่านได้นะครับ ไม่แข็งกระด้างหยาบโลน ออกจะนุ่มนวลด้วยซ้ำ บททั้งหมดนำพาไปสู่ความคิดและปมความขัดแย้งในใจ ว่าจะหาคำตอบในสถานการณ์อึดอัดอย่างไร
ใช้เวลาอ่านนานหน่อย เพราะต้องการศึกษาแนวเขียนและการใช้ภาษา ส่วนใครอยากเสพปมความขัดแย้งในใจและความรักอีกมุมมอง สามารถลองอ่านได้นะครับ
ลุงหมอ โหมดเสพ fiction
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น