เงินซื้อความสุขได้หลายอย่าง แต่ไม่ใช่ทุกอย่าง
ตรู๊ดๆๆ : สวัสดีครับ
ปลายสาย : สวัสดีค่ะพี่ หนู.... จำได้ไหมคะ ที่พี่สอนการปรับเวนติเลเตอร์ (ventilator เครื่องช่วยหายใจ) ให้หนูน่ะค่ะ
ลุงหมอ : จำได้ครับ สอนจนน้องปรับเก่งมาก มีอุปสรรคเรื่องปรับเครื่องอีกหรือครับ
ปลายสาย : ไม่ใช่ค่ะ คือ พี่เป็นเจ้าของเพจใช่ไหมคะ หนูแอบสืบมา
ลุงหมอ : ใช่ครับ ขอบคุณที่ติดตามนะ
ปลายสาย : คือเพจพี่รายได้ดีไหมคะ ของหนูเปิดมาสี่ห้าเดือน รายได้น้อยมาก เรามารวมเพจทำธุรกิจกันไหมคะ ทีมหนูพอทำกราฟฟิกโฆษณาได้ เกี่ยวกับอาหารเสริมต้านมะเร็งน่ะค่ะ
ลุงหมอ : รายได้หรือ ก็ไม่มีหรอกครับ
ปลายสาย : โฆษณาเดี๋ยวนี้ให้น้อยค่ะ
ลุงหมอ : คือพี่ไม่ได้รับลงโฆษณาครับ ไม่มีรายได้หรอก
ปลายสาย : งั้นเรามาทำร่วมกัน พี่คิดคอนเท้นต์ เดี๋ยวหนูทำกราฟฟิก และยิงแอดให้ พอมีคนรู้จักค่ะ เพจพี่มีคนตามเยอะ ยอดเข้าถึงน่าจะสูงมาก
ลุงหมอ : ขอบคุณมากครับน้อง แต่พี่ขอผ่านก่อนนะ พี่คิดว่า โมเดลทางธุรกิจของเราอาจไม่ค่อยตรงกัน
ในใจ :โมเดลมันไม่ตรงกันแน่ ๆ เพราะพี่ไม่มีโมเดลใด ๆ นะน้อง ไร้ความรู้ทางธุรกิจ การตลาด กลยุทธ ทำแบบบ้าน ๆ ตามความเข้าใจของพี่เอง
คุยโทรศัพท์แล้วก็ยิ้มกับตัวเอง ควักเงินสี่สิบบาทค่าข้าวราดแกงสองอย่าง น้ำเปล่าฟรี ส่วนกาแฟซื้อแบบผงมาชงเอง ประหยัดมาก แค่นี้ก็กินอย่างมีความสุขและเอร็ดอร่อย อิ่มท้องและอิ่มใจ
ส่วนบาริสต้าคนนั้น... ปล่อยเธอไปพร้อมลมหนาวที่ผ่านเข้ามา.. อีกครา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น