"กินหอยนางรมสิ รับรอง ปึ๋งปั๋ง เตะปี๊บดังถึงรัชดา" จริงรึ ?
สมการทางคณิตศาสตร์ บางครั้งก็ไม่สามารถนำมาใช้กับชีววิทยาได้ครับ ทำให้วิชาวิทยาศาสตร์สุขภาพจำเป็นต้องมีหลักฐานที่เรียกว่า evidence-based มาสนับสนุน
หอยนางรม = มีแร่ธาตุสังกะสีมาก (100 กรัมหอย มีสังกะสี 40 มิลลิกรัม)
สังกะสี = แร่ธาตุที่ช่วยในการสังเคราะห์ฮอร์โมนเพศชาย
ฮอร์โมนเพศชาย = ทำให้มีความรู้สึกทางเพศและควบคุมการหลั่ง
สังกะสี = แร่ธาตุที่ช่วยในการสังเคราะห์ฮอร์โมนเพศชาย
ฮอร์โมนเพศชาย = ทำให้มีความรู้สึกทางเพศและควบคุมการหลั่ง
ดังนั้น กินหอยนางรมมาก = ความรู้สึกทางเพศพุ่งปรี๊ด ... ไม่ใช่แบบนี้นะครับ
จริงอยู่ว่าในหอยนางรมมีสังกะสีสูงมาก เรียกว่ากินหนึ่งขีด ได้สังกะสีไปเกือบ 300% ของที่ร่างกายต้องการ ร่างกายต้องการสังกะสีวันละ 10 มิลลิกรัมเอง นอกจากสังกะสีแล้ว หอยนางรมยังเป็นแหล่งวิตามินบีสิบสองที่สูงมากด้วย สังกะสีเป็นแร่ธาตุที่ไม่มีระบบเก็บกักในคน ได้มาใช้ไปในแต่ละวัน จึงมีโอกาสขาดแร่ธาตุนี้ได้ ถ้าขาดแล้วสิ่งที่กระทบมากและเป็นปัญหาคือระบบภูมิคุ้มกันที่แย่ลง ผิวลอก ผมร่วง
แต่ไม่ได้หมายความว่าการกินหอยนางรมมาก ๆ สังกะสีสูง ๆ แล้วฮอร์โมนเพศจะพุ่งตาม เรามีเพียงบทพิสูจน์ว่า หากชายใดมีภาวะ hypogonadism เพราะขาดฮอร์โมนเพศชาย และคิดว่าสาเหตุแห่งการขาดฮอร์โมนมาจากการขาดสังกะสี เมื่อเราชดเชยสังกะสีให้ แล้วพบว่าการสร้างฮอร์โมนเพศชายกลับมาปรกติได้ **ให้สังกะสีนะ ไม่ใช่ให้หอยนางรม**
ไม่ได้หมายความว่า จะปึ๋งปั๋ง เตะปี๊บดังไปถึงบ้านคนอื่น
ไม่ได้หมายความว่า คนปรกติที่ไม่ขาดฮอร์โมน กินแล้วพลังฮอร์โมนจะทำให้พุ่งพล่านปานผู้เฒ่าเต่า
ไม่ได้หมายความว่า คนปรกติที่ไม่ขาดฮอร์โมน กินแล้วพลังฮอร์โมนจะทำให้พุ่งพล่านปานผู้เฒ่าเต่า
ยังไม่มีบทพิสูจน์ที่วัดผลการเสริมสังกะสีด้วยหอยนางรม แล้วฮอร์โมนเพศที่ขาดกลับมาเป็นปรกติ ( เพราะการศึกษาใช้สังกะสีที่เป็นรูปแบบยา) และยังไม่มีบทพิสูจน์ที่กินหอยนางรมแล้วคุณจะกลายเป็นคาสซาโนวา มีเพียงตำนานเล่าขานว่าอีตาคาสซาโนวาเนี่ยกินหอยนางรมวันละ 50 ตัว ประโยคนี้บอกได้ว่า อีตาคาสซาโนว่าเป็นคนมีตังค์ครับ เพราะในสมัยก่อนการจะหาหอยนางรมวันละ 50 ตัวมากิน ไม่ใช่เรื่องง่าย เขาย่อมมีโอกาสที่จะมีอาหารดี ๆ กิน มีฟิตเนสหรู ๆ ไว้ออกกำลัง มีเครื่องบำรุงผิวให้หล่อ ใส่สูทสุดเมโทรเซ็กช่วล โอกาสย่อมสูงกว่า ... ต่อให้ไม่ได้กินหอยนางรมก็เหอะ
หาใช่หมอชราบางคน ตรวจคนไข้ทั้งวัน มีเวลามาทำเพจก๊อก ๆ แก๊ก ๆ กินแซนด์วิชบ้าง นมกล่องบ้าง ต้องหาเวลาไปวิ่งไปโดดเชือกตามแต่จะอำนวย ใช้แต่สบู่ก้อนล้างหน้า ไม่เคยพบพานม้อยสเจอไรเซอร์ นุ่งยีนเก่า ๆ เสื้อยืด รองเท้านันยาง โอกาสย่อมแตะศูนย์.... ต่อให้ไปกินหอยนางรมวันละร้อยตัว มันก็แห้ววะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น