ที่ว่าง ความรัก

คุณรู้หรือไม่ ว่าความรักเป็นสิ่งสวยงาม เป็นยอดปรารถนาของคน ไม่ว่าเราจะอยู่ในฐานะใด เราจะยิ่งใหญ่หรือเล็กจ้อยเพียงใด สุดท้าย เราทุกคน มนุษย์ทุกคนต้องการความสุขสุดท้ายคือการมอบรักให้ใครสักคนและได้รับรักจากใครสักคน

แต่การถนอมความรักและความสัมพันธ์เป็นสิ่งที่ยากยิ่ง ต้องใช้ทักษะขั้นสูงสุดของมนุษย์ เพื่อจะรักษารักนั้นไว้ ธรรมชาติได้คัดเลือกคนที่สามารถปรับตัวและมีทักษะสูงสุดนั้น ที่จะได้สัมผัสความรัก คุณเคยได้ยินบทเพลง "ที่ว่าง" ไหมครับ ลองฟังดูสักครั้งแล้วคิดตามสิ่งที่ผมเน้นย้ำนะครับ

"ยอมทิ้งความฝัน ยอมทุกๆอย่าง ให้กันและกัน
เพียงได้เคียงข้าง เพียงได้ร่วมทาง โอ้รักนิรันดร์"....ทุกคนย่อมมีทางเดินชีวิตที่ตัวเองได้รับการหล่อหลอมและใฝ่ฝันมาตลอด สิ่งนั้นเป็นสิ่งทรงพลังในการขับเคลื่อนชีวิต หากคุณยอมละทิ้งพลังนั้น เพียงเพื่อคำว่ารักและเสียสละ คุณได้ทิ้งตัวตน คุณอาจหลงทางและไปไม่ถึงฝัน นั่นคือความรักด้วยเช่นกัน

"หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง"....การมีรักที่ต้องละทิ้งทุกอย่าง หรือเปลี่ยนตัวเองจนไม่สามารถมีพลังของตัวเอง ที่จะขับดันตัวเองและความรักตัวเอง จะไม่มีทางถึงฝั่งฝัน ความรักไม่ได้เป็นสารตั้งต้น แต่เป็นตัวกระตุ้นในการดำรงชีวิต คุณจะใช้แค่ความรักไม่ได้ และถ้าคุณเลือกจะใช้ความรักอย่างหน้ามืดตามัว ขาดสติ รักนั้นจะทำร้ายตัวเอง

"หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน"...ไม่ได้หมายถึงเราจะไม่ร่วมทุกข์ร่วมสุข ไม่ได้หมายถึงเราจะทิ้งกัน แต่จะดีกว่าไหม ถ้าเรามีพื้นที่ส่วนตัวให้หายใจและทำตามความใฝ่ฝันและแรงกระตุ้นที่ผลักดันเรามาตลอด เราไม่มีทางหนีตัวตนได้ จะดีกว่าหรือไม่หากล้มพลาดลงแล้วอีกคนไม่ล้มด้วย แต่คอยยื่นมือมาประคับประคองกันไปตลอดทาง

"ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา"...แต่ไม่ใช้ห่างจนไม่สามารถใช้ชีวิตด้วยกันไม่ได้ ทั้งคู่เดินไปทางเดียวกันโดยมีความรักช่วยพยุงพาไป ดีกว่าเดินแบกความรักอันไม่ได้เกิดจากแรงผลักดันของตัวเองบ้าง ไม่มีพื้นที่ของตัวเองบ้าง มนุษย์ยังหวงแหนความเป็นส่วนตัว แต่ไม่ได้หมายความว่ามันจะกว้างมากจนเดินด้วยกันไม่ได้ เข้ามาใกล้กัน เดินไปด้วยกัน ประคับประคองกัน ให้ความรักหล่อเลี้ยง แต่ไม่ใช่สูญเสียแรงผลักดันแห่งตัวตนไป