เมื่อมีคนในบ้านป่วยเป็นโรคไข้หวัดใหญ่ เราจะทำอย่างไร
ไข้หวัดใหญ่เป็นโรคที่ติดต่อง่ายมาก อดีตเคยติดต่อในระดับโลกมาแล้วหลายครั้ง ไข้หวัดสเปน ไข้หวัดฮ่องกง ไข้หวัดเม็กซิโก แม้ว่าในปัจจุบันความรู้ด้านการป้องกันโรคดีขึ้น แต่ถ้าหากเราไม่ปฏิบัติ มันก็ยังใช้ไม่ได้ผล จริงไหมครับ
1. ให้ผู้ป่วยสวมหน้ากากอนามัย เพราะเชื้อโรคแพร่กระจายทางละอองฝอยจากการไอ การจาม สารคัดหลั่งน้ำมูกน้ำลาย เมื่อผู้ป่วยสวมหน้ากากจะทำให้ละอองฝอยออกมาสู่ภายนอกน้อยลง ส่วนคนรอบข้างจะใส่หรือไม่ก็ได้ครับ ประเด็นคือผู้ป่วยต้องใส่
2. ถ้าในบ้านมีคนที่เสี่ยงต่อการเกิดผลแทรกซ้อนไข้หวัดใหญ่ ต้องแยกเขาออกอย่าให้ไปนอนห้องเดียวกับผู้ป่วย (ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ) ผู้ที่เสี่ยงได้แก่ เด็กน้อย ผู้สูงวัย สองเกณฑ์นี้มันมีอายุกำกับ แต่ผมเห็นว่าอย่าไปสนใจอายุเลย แค่เด็กและสูงวัยก็พอ หญิงตั้งครรภ์ ผู้ป่วยโรคประจำตัวเรื้อรัง เช่น โรคไตเสื่อม โรคเบาหวาน โรคถุงลมโป่งพอง
3. ล้างมือบ่อย ๆ เพราะละอองฝอยในข้อหนึ่งอาจปลิวมาเกาะที่ลูกบิดประตู ราวบันได โซฟา และเราก็ใช้มือป้ายหูป้ายหน้า รับเชื้อได้ จึงต้องล้างมือบ่อย ๆ ใช้แค่น้ำสะอาด จะเป็นน้ำประปาหรือน้ำบาดาลก็ได้ และสบู่ธรรมดานี่แหละครับ สบู่ก้อน สบู่เหลวใช้ได้หมด
4. จัดที่หลับที่นอนของผู้ป่วยให้อากาศถ่ายเท ระบายอากาศและเชื้อโรคออกไป ไม่ต้องกลัวว่าจะแพร่เชื้อสู่ชุมชน มันไม่ใช่ในหนัง แต่การไม่ระบายอากาศเชื้อจะอัดแน่นในห้องนั้นครับ
5. ทำความสะอาดห้องผู้ป่วย ไม่ต้องถึงขั้นใช้น้ำยาฆ่าเชื้อ ทำความสะอาดตามปรกติ แค่บ่อยขึ้น กวาด ถู เช็ด ผึ่งแดด
6. ไม่แนะนำกินยาต้านไวรัสเพื่อ "ป้องกัน" การป้องกันแบบนี้ใช้ในการระบาดในโรงพยาบาลในบางกรณีเท่านั้น คนใกล้ชิดไม่ต้องกินยาเพื่อกันไว้ก่อนนะครับ ไม่เกิดประโยชน์ใด ๆ ไว้เป็นแล้วจึงกินครับ
7 การป้องกันที่ทรงประสิทธิภาพจริง ๆ ตามงานวิจัยคือ การฉีดวัคซีนไข้หวัดใหญ่ประจำปี ในแง่นี้คือหากท่านติดจากคนไข้ โอกาสที่ท่านจะมีอาการป่วยไม่มากนัก และลดโอกาสที่ท่านจะเป็น "ผู้ติดเชื้อที่ไม่มีอาการ" ที่สามารถแพร่เชื้อต่อไป
8. สามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้นะครับ ใช้ห้องน้ำร่วมกัน กินอาหารร่วมกัน (ควรใช้ช้อนกลาง) ดูทีวีร่วมกัน
*** ประเด็นสำคัญท้ายเรื่องที่อยากย้ำคือ กรุณาใช้คำว่า "คนไข้" หรือ "ผู้ป่วย" หลีกเลี่ยงการใช้คำว่า "คนป่วย" นะครับ ***
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น