แค่รักษาอาการ คงไม่พอ : วังวนในการรักษาหอบหืด
สามวันมานี้ มีผู้ป่วยเข้ามาในไอซียูมากมายเพราะโรคหอบหืดกำเริบเฉียบพลัน ถ้าเรามองเพียงว่า ติดเชื้อทางเดินหายใจ ไข้หวัดระบาด อากาศเปลี่ยน ทำให้กำเริบ มันไม่ใช่ !!
ทุกคนที่กำเริบมานั้น มีข้อเหมือนกันร่วมกันอย่างหนึ่งคือ นิยมใช้แต่ยาระงับอาการทั้งยาพ่นและยากิน โดยละเลยยาสูดควบคุมอาการหรือใช้ยาสูดไม่สม่ำเสมอ ด้วยเหตุผลที่ว่า ใช้ตัวระงับอาการแล้วมันดีกว่า
ครับ สำหรับการรักษาหอบหืดนั้น ประเด็นหลักของการใช้ยาคือยาสูดพ่นสเตียรอยด์ เพื่อลดการอักเสบของหลอดลม ไม่ให้หลอดลมแปรสภาพจนกลับคืนไม่ได้ แม้ว่าจะไม่มีอาการกำเริบ หรือ ทุกอย่างปรกติ การสูดพ่นยาสเตียรอยด์ยังเป็นสิ่งจำเป็นมากในการควบคุมโรคระยะยาว ถึงแม้จะไม่มีอาการหรือสูดแล้วก็เฉย ๆ
มันจะต่างจากยาพ่นแก้ไขอาการ หรือยากิน เพราะคนไข้จะใช้ยากลุ่มนั้น เมื่อมีอาการ (เกิดเหตุแล้วนะ) และหายเร็ว เขาจะรู้สึกว่ายาพวกนี้ช่วยเขามากกว่ายาสูดพ่นสเตียรอยด์เสียอีก สุดท้ายจะไม่เห็นความสำคัญของยาสูดพ่นสเตียรอยด์ ท้ายสุด หลอดลมก็อักเสบต่อเนื่อง หลอดลมแปรสภาพเป็นอุดกั้นถาวร แก้คืนได้ยากมาก ๆ
การเน้นย้ำความสำคัญของยาสูดพ่นสเตียรอยด์ ตรวจสอบการใช้ยา ทบทวนวิธีการใช้อุปกรณ์ให้ถูกต้อง เตือนเรื่องความสม่ำเสมอและความต่อเนื่องในการใช้ยา เป็นประเด็นสำคัญในการรักษาหอบหืดเลยครับ
ทั้ง ๆ ที่อุปกรณ์การสูดพ่น ออกแบบมาให้ใช้ง่าย พกพาสะดวก ราคาไม่แพง และเข้าบัญชียาหลักแห่งชาติด้วย มีใช้ในทุก ๆ โรงพยาบาลทุกระดับของประเทศไทย
น่าเสียดายที่ตอนนี้ ผู้ป่วยบางรายที่กล่าวมาข้างต้น ต้องมารับยาสูดพ่นสเตียรอยด์ ... ผ่านท่อช่วยหายใจ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น