ณ ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง
สุภาพสตรีท่านหนึ่ง รูปร่างสูงสง่า ผมยาวประบ่า แต่งหน้าบาง ๆ ในชุดแซ็คพอดีตัว เดินเข้ามาในร้านกาแฟประจำ
ผู้งาม : อเมริกาโน่ร้อนเหมือนเดิมนะน้อง วันนี้ขอแบบคั่วเข้ม ดับเบิ้ลช็อต
ผู้งาม : เอ่อ วันนี้พี่นั่งข้างใน พี่เลิกบุหรี่แล้ว
คือคุณสุภาพสตรีผู้งามนี้ เธอมาดื่มกาแฟที่ร้าน นั่งในโซนสูบบุหรี่ และดื่มกาแฟพร้อมสูบบุหรี่ และนั่งตรวจงานทุกวัน ประมาณหนึ่งชั่วโมง พนักงานในร้านทุกคนจำเธอได้ แต่ด้วยคำพูดของเธอ ทำให้พนักงานแปลกใจ
บาริสต้าหนุ่ม : โห พี่ เจ๋งอ่ะ หักดิบเลยหรือครับ
ผู้งาม : ไม่ไหวหรอกน้อง นี่พี่ไปคลินิกเลิกบุหรี่ที่เขามาวางนามบัตรตรงนี้แหละ หมอเขาอธิบายดีมากเลยนะ เสียงนุ่มเหมือนคนอายุมาก แต่หน้ายังหนุ่ม คล้าย ๆ กงยู สอนวิธีเลิก มียาช่วย คราวนี้พี่ว่า พี่น่าจะพิชิตใจได้แน่
บาริสต้าหนุ่ม : ใจใครครับพี่ ใจพี่ หรือใจคุณหมอ
ผู้งาม : ใจพี่สิคะ คุณหมอน่ะ ไม่ไหวหรอก แก่ไป
เธอไปนั่งรอที่โต๊ะมุมร้าน เอาโน้ตบุ๊กออกมากาง กดก๊อกแก๊ก ๆ แล้วหยิบหมากฝรั่งเลิกบุหรี่ขึ้นมาวางไว้ข้าง ๆ เผื่ออยากบุหรี่จะได้หยิบมาเคี้ยว เธอมุ่งมั่นมากทีเดียว แล้วเครื่องดื่มก็มาเสิร์ฟ คนเสิร์ก็หล่อ..น่ากิน
ผู้งาม : น้องมาใหม่หรือคะ
พนักงานเสิร์ฟ : ครับ
ผู้งาม : น้องเสิร์ฟผิดโต๊ะแล้วล่ะค่ะ นี่มันนมสด พี่สั่งกาแฟนะคะ
พนักงานเสิร์ฟ : ไม่ผิดหรอกครับ ผมว่าพี่ควรดื่มนมมากกว่าครับ
ผู้งาม : ขึ้นเลย : อะไรกันคะน้อง พี่เป็นลูกค้าประจำที่นี่นะคะ พี่สั่งเครื่องดื่มแบบเดียวมาตลอด กินมานานแล้วสะสมแต้มจนฟรีไม่รู้กี่แก้ว ไม่เคยสั่งนมค่ะ น้องไปทวนออเดอร์ แล้วเปลี่ยนมาใหม่ดีกว่าค่ะ
พนักงานเสิร์ฟมองหน้าคุณสุภาพสตรี แววตามั่นคง ไม่มีสั่นตามคำพูดเสียงแข็งของคุณสุภาพสตรีผู้งามคนนั้น
พนักงานเสิร์ฟ : ทราบครับ แต่ผมตั้งใจเอานมสดมาให้คุณ คุณรู้ไหมครับ ว่าไม่ควรดื่มกาแฟ
ผู้งาม : เลือดขึ้นหน้าเลย : ทำไมคะ พี่ดื่มมายี่สิบปีแล้วค่ะ แข็งแรงดี มีข้อห้ามข้อไหนที่พี่ไม่ควรดื่มกาแฟหรือคะ
พนักงานเสิร์ฟ : ก็ไม่มีข้อห้ามหรอกครับ แต่ตอนผมเดินผ่านโต๊ะพี่ ผมเห็นพี่วางหมากฝรั่งเลิกบุหรี่บนโต๊ะครับ พี่ไม่ควรดื่มเครื่องดื่มที่มีฤทธิ์เป็นกรด เช่น กาแฟ น้ำผลไม้ ก่อนเคี้ยวครับ เพราะจะทำให้สภาพแวดล้อมในช่องปากเป็นกรด นิโคตินจากหมากฝรั่งจะแตกตัวได้ดี และดูดซึมทางเยื่อบุช่องปากลดลง ประสิทธิภาพของหมากฝรั่งนิโคตินจะลดลงมาก การใช้หมากฝรั่งอาจล้มเหลว และพี่อาจต้องกลับไปสูบบุหรี่อีก มันไม่ดีครับ มันทำให้พี่ล้มเหลว พี่อาจจะลืมข้อนี้ที่คุณหมอเขาย้ำนักย้ำหนา
ผู้งาม : อ้าปากค้าง กรูลืมจริง ๆ
ขณะที่ผู้งามกำลังสับสน มองหน้าน้องเขาก็หล่อน่ากิน วาจาน้องเขาก็เชือดเฉือนแต่เป็นจริง
พนักงามเสิร์ฟ : ผม…ผมเป็นห่วงพี่จากใจจริงนะครับ
เขาก้มหน้าแล้วรีบเดินจากไปท่ามกลางความตะลึงและขวยอายของผู้งาม และนึกในใจ กรูลืมสนิทเลย และขณะที่กำลังตะลึง บาริสต้าหนุ่มก็ยกกาแฟกรุ่น ๆ หอม ๆ มาเสิร์ฟที่โต๊ะ พร้อมรู้สึกงง ว่ามีนมสดมาบนโต๊ะได้ไง วันนี้เราทำงานคนเดียวนี่หว่า
คุณสุภาพสตรีผู้งามรีบลุกขึ้นแล้วเดินตามพนักงานเสิร์ฟคนนั้นไป อนิจจา..เธอพบแต่เพียงชุดหมีปักป้ายร้านกาแฟนั้น วิกผมและหน้ากากซิลิโคนเบ้าหน้า แจ็คสัน หวัง ที่กองไว้ในถังขยะหน้าร้านเท่านั้น เธอยืนมองไปรอบ ๆ สักพัก แล้วเดินกลับไปเคี้ยวหมากฝรั่งช้า ๆ และยกเลิกกาแฟถ้วยนั้นไป
….
….
ห้านาทีต่อมา สุภาพบุรุษท่านหนึ่งนั่งคร่อมรถจักรยานยนต์ ยกหมวกกันน็อคขึ้นสวม ปกปิดใบหน้าที่หล่อเข้มคมคาย ละม้ายกงยู พร้อมรอยยิ้มละลายหัวใจ กดปุ่มสตาร์ตเครื่อง เอื้อมมือปรับกระจกข้าง ของจักรยานยนต์ฮาร์ลีย์ เดวิดสัน สปอร์ตสเตอร์ ภาพในกระจกสะท้อนให้เห็นเสื้อแจ๊คเก็ตหนัง ที่สวมทับเสื้อยืดสีขาว มีลายสกรีนด้วยอักษรสีน้ำเงินตรงกลางอกแน่น ๆ นั้นว่า
"อายุรศาสตร์ ง่ายนิดเดียว"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น