นาคี encephalitis

เวลาสายๆที่น่าเกียจคร้านวันหนึ่ง ในหมู่บ้านที่แสนสงบเงียบ เรียบง่าย ของอีสานตอนเหนือริมฝั่งโขง ลมพัดเอื่อยๆ เสียงน้ำไหลจากลำธารช่างน่ารื่นรมย์ สีเขียวสุดสายตาของต้นข้าวที่กำลังตั้งท้อง เป็นภาพที่สวยสดงดงามที่สุดภาพหนึ่ง แต่ทันใดนั้น...

"คุณทศ คุณทศ จะไปไหน ข้าวปลาไม่กิน พูดอะไรก็ไม่รู้" สาวสวยนางหนึ่งตะโกนไล่หลังชายหนุ่มหน้าตาดี ที่หน้ามุ่ยเดินดุ่มๆตามคันนา
"จะไปหาลำเจียก จะไปหาลำเจียก ลำเจียกเขาเป็นนางฟ้า นางสาวไทย เป็นเน็ตไอดอล เข้าใจไหม" ชายหนุ่มที่ชื่อทศพล หันไปตะโกนตอบแล้วกระชากแขนให้หลุดจากมือสาวงาม เดินไปอีกฟากของหมู่บ้าน
"โธ่..คุณทศขา ทำไมทำกับคำแก้วอย่างนี้ คำแก้วเสียใจ" สาวสวยคำแก้ว ทรุดตัวลง สะอื้นไห้ หยิบผ้าเช็ดหน้าชาแนลผืนละสี่หมื่นมาเช็ดหน้า

ชายชราลุกขึ้นจากเปลยวนหน้าบ้าน ลุกขึ้นไปดูเหตุการณ์เผื่อมีเหตุไม่ดีจะได้ช่วยเหลือตามประสาคนใจบุญ ...ถามว่า... เกิดอะไรขึ้นล่ะน้องสาว ?? เท่านั้นแหละ สาวสวยคำแก้วก็พร่างพรูออกมา
"ก็คุณทศน่ะซิคะ สามวันมานี้เป็นอะไรก็ไม่รู้แปลกๆไป ผุดลุกผุดนั่งตลอดคืน กลางวันก็กระสับกระส่าย พูดจาแปลกๆ สับสนไปหมด ข้าวปลาก็ไม่กิน บอกว่ามีพิษร้าย ทั้งๆที่สั่งมาจากภัตตาคารชั้นดี บินตรงมาจากฮ่องกง ดูตาขวางๆ แถมเมื่อคืนก็หายไป ...เช้านี้กลับมาก็บ่นแต่...บ่นแต่..." เสียงคำแก้วสั่นระริก ราวกับช้ำใจที่สุด
" บ่นอะไรล่ะน้อง" ชายชราขมวดคิ้ว แปลก
"คุณทศ บ่นถึงอีนังลำเจียกค่ะ สงสัยจะโดนเสน่ห์ยาแฝด โดนของอีนังลำเจียกเป็นแน่แท้ หึ..นังลำเจียกนะ ตัวเองเป็นถึงผู้ถือหุ้นใหญ่สายการบิน สวยราวกับดารา ยังต้องทำเสน่ห์ให้ผัวชาวบ้านอีก คันละสิ ฮึ"

ชายชราคิด ดูมันไม่สมเหตุสมผลเลยนะเนี่ย และตัดสินใจ เอาวะช่วยโลกอีกสักที แล้วพูดว่า "คำแก้ว ไป ไปกับลุง ไปดูให้มันรู้ ว่าคุณทศพลไปทำอะไรที่บ้านลำเจียก และลำเจียกมันทำเสน่ห์อย่างที่ว่าไหม"
ว่าแล้วก็ดึงคำแก้วขึ้น เดินไปที่บ้านของลำเจียก พร้อมหยิบไอโฟน 9 รุ่นล่าสุดถ่ายภาพชัดนิ้ง เตรียมบันทึกหลักฐานจะจะกลางวันแสกๆ

ที่บ้านลำเจียก มี รปภ.รอบบ้าน กล้องวงจรปิดเต็มไปหมด ชายชราและคำแก้วต้องแลกบัตร ตรวจหาอาวุธและสแกนนิ้วมือก่อนเข้าประตูบ้าน พอเดินเข้าไปที่เตียงยาวใต้ถุนบ้าน ภาพที่เห็นคือ คุณทศพลนอนบนเตียงไม่สวมเสื้อ มีสาวสวยลำเจียกอยู่ข้างๆ ลำตัวชุ่มโชกไปด้วยหยดน้ำ
"กรี๊ดๆๆๆ คุณลุงดูนั่น บัดสีบัดเถลิง กลางวันแสกๆ ดูสิคะ...อ้าว ลุงทำอะไร มัวแต่ถ่ายคลิป" คำแก้วสงสัย
ชายชราสะดุ้งเล็กน้อย จริงๆเขาแอบถ่ายภาพคุณลำเจียกที่สวยบาดใจต่างหาก
"ลุงว่าเราไปดูกันให้แน่ใจก่อนไหม คุณทศดูหอบ อิดโรย และอีกอย่าง ลำเจียกเขากำลัง --เช็ดตัว-- ให้คุณทศอยู่นะ ไม่ได้ทำอะไร" ชายชราเริ่มคิดว่า คำแก้ว เยอะไปนะ

เมื่อเดินเข้าไป ลำเจียกมองมาด้วยสายตาขุ่นเคือง และโจมตีก่อนทันที
" คำแก้ว เธอเป็นเมียประสาอะไร ผัวไข้สูงขนาดนี้ ไม่รู้จักเช็ดตัว พารงพาราก็ไม่ให้กิน คุณทศบอกว่าขอยาหน่อย เธอก็ไม่เอาพารามาให้ เนี่ย..คุณทศบอกเอาแต่ไวอากร้ามาให้" พร้อมกับยื่นหลักฐานให้ดู
" นี่ก็ไข้สูงมากจนเพ้อ ดีนะที่ไม่เป็นลมเป็นแล้งไปก่อน เมื่อคืนก็ต้อง--เช็ดตัว--ให้ เดี๋ยวกับข้าวก็มา ฉันให้เด็กไปซื้อข้าวต้มมาให้แล้ว บ้านเธอไม่มีอะไรกินหรือไง"

ชายชรายืนงง เดินเข้าไปดูทศพล ไข้สูง เหนื่อย พูดจาสับสน เพ้อ คอเกร็งๆ เลยเข้าไปจับที่คอและลองจับก้มดู พบว่า ก้มไม่ได้ เกร็งมาก หันหน้ามาบอกคำแก้ว
"นี่ น้องสาว สามีคุณไม่ได้ถูกผีบ้ายาเสน่ห์อะไรหรอกนะ อาการแบบนี้ ไข้สูง ปวดเมื่อยตัว กระสับกระส่าย ตามมาด้วยสับสน พูดจาไม่รู้เรื่อง ดีนะที่ไม่อาละวาด ไม่ชัก แถมมาดูนี่...ก้มคอไม่ได้เลย เกร็งไปหมด นี่เป็นลักษณะของเยื่อหุ้มสมองอักเสบนะเนี่ย ทั้งเยื่อหุ้มสมองและตัวเนื้อสมองก็อักเสบเฉียบพลัน คุณทศดูสับสนมากไปหมด นี่พึมพำอะไร..อีเจี๊ยบๆ ดูนมๆ อะไรนี่แหละ"

คำแก้วยิ้มอายๆ "แหม...ก็...เห็นชอบมาที่นี่ ก็นึกว่าโดนยาเสน่ห์"
ลำเจียกดุ "ที่เขามานี่ เพราะเขายังพอรู้เรื่อง ที่นี่เราเช็ดตัว ให้กินยาลดไข้ เขาสบายขึ้นเลยมาต่างหาก เธอเนี่ยนะ ไม่เข้าท่าเลย"

ชายชราชักหงุดหงิด " เอาล่ะๆ ไม่ต้องเถียงกัน คุณลำเจียก รบกวนให้เฮลิคอปเตอร์ไปส่งคุณทศที่โรงพยาบาลทีนะครับ ด่วนมาก โรคพวกนี้ถ้าช่วยช้าอาจพิการได้ ต้องถ่ายเอกซเรย์ เจาะหลัง วิเคราะห์น้ำไขสันหลัง และต้องรีบรักษานะ โดยเฉพาะไวรัสเฮอร์ปีส์ หรือ เริม.." ว่าแล้ว ลำเจียกก็เรียกคอปเตอร์ส่วนตัว จัดส่ง คุณทศและคำแก้ว ไปที่โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด คำแก้วร้องขอโทษๆ ตลอดเวลา

หลังจากเสร็จสิ้น ลำเจียกหันมาเพื่อปรึกษาชายชรา ปรากฎว่าชายชราหายไปแล้ว ถาม รปภ.ก็ไม่มีใครเห็น จังหวะที่ยุ่งๆกัน ก็ไม่รู้หายไปไหน แต่นึกในใจ ถ้าไม่ได้ชายชราคนนี้ คำแก้วคงเข้าใจเราผิด คุณทศคงแย่กว่านี้ นึกชมชอบชายชราคิดว่าถ้าเขาอายุน้อยกว่านี้ คงมีต่อแน่ๆ เสียดาย
ลำเจียกคงไม่รู้ว่า สิ่งที่เห็น อาจจะไม่ใช่ สิ่งที่เป็น

บทส่งท้าย...

รปภ.คนหนึ่ง เดินออกมาจากบ้านลำเจียก เมื่อพ้นกำแพงเขาก็ถอดชุด รปภ. ถอดแว่นตาดำและหมวกออก เห็นเป็นชายชราเดินอย่างคล่องแคล่วไปที่กระท่อมน้อยปลายนา เมื่อถึงกระท่อม เขาเดินไปเก็บกระเป๋า ปิดบ้าน
เดินมาที่รถยนต์นิสสันมาร์ชสีขาวคันเก่า โยนกระเป๋าเข้ารถ นึกในใจขนาดมาพักร้อนอยู่ชายแดนประเทศแล้วเชียวนะ ยังหนีเรื่องราวการแพทย์ไม่พ้นเลย ชายชรานั่ง คาดเข็มขัด ดึงเอาหน้ากากอาแปะแก่ๆ ที่เอาไว้ล่อหลอกให้คนไม่สนใจเขาออก เผยให้เห็นใบหน้าคมเข้ม เคราครึ้มๆ ไม่หล่อแต่เร้าอารมณ์มาก
โทรไปจองโรงแรมและไฟลท์บินไปเคปทาวน์ แอฟริกาใต้ คิดว่าเขาคงพักร้อนอย่างสงบได้เสียที ...และสำเร็จ มีเที่ยวบิน

เขาปรับกระจกเตรียมออกรถ ภาพในกระจกแวบหนึ่ง เป็นเสื้อยืดสีขาว อกเสื้อสกรีนสีน้ำเงิน เขียนว่า "อายุรศาสตร์ ง่ายนิดเดียว"