ชีวิตรักนักศึกษาแพทย์
มันคงต้องมีอยู่แล้ว ถึงแม้เหล่านักเรียนหมอจะเรียนหนัก เหนื่อย แต่อย่าลืมว่านี่คือหนุ่มสาววัยกำดัดเลยนะ 18-25 ปี เป็นหนุ่มที่กำลังหล่อเป็นสาวสะพรั่งเลย ฮอร์โมนมันร้องเรียก ชีวิตมันก็เรียกร้อง
ส่วนมากนะครับ นักเรียนแพทย์มักจะดูแลตัวเองดีพอสมควร แม้การเรียนจะหนักและเหนื่อย ส่วนมากจะหาเวลาออกกำลังกาย สระผม ทำสวย สมัยผมไม่มีโบท็อกซ์ ร้อยไหม แค่ครีมโฟม เดย์ครีม ไนท์ครีม หมักผม ประมาณนี้ ฝ่ายชายก็เล่นกีฬา แต่งตัวเรียบร้อยไม่ถึงกับเนี้ยบ พวกเอ๊ดเอ้ก็มีบ้างครับ ไม่มากนัก
ชนกลุ่มน้อยของเหล่านักเรียนแพทย์จะเป็นที่หมายปองจากโลกภายนอก ผมหมายถึงนอกโรงพยาบาล ไม่ว่าจะเป็นหนุ่มๆจากที่อื่น สาวๆธรรมศาสตร์ที่ผมข้ามฝั่งไปเซเว่นฝั่งนั่นประจำ ... มักจะให้คำแก้ตัวว่าเซเว่นฝั่งศิริราช คนแน่น แคบ เดินไม่สนุก..
กลุ่มนี้มีพอควรแต่ไม่มากนะครับ เพราะเวลาของเราไม่ค่อยมี หนุ่มสาวจีบกันต้องมีเวลาครับ และเขยหรือสะใภ้นอกคณะก็ต้องอดทนได้กับการต้องมาอยู่กับโรงพยาบาล รอแล้วรอเล่า ตัวแอดมินเองถึงขั้นสนิทกับผู้บ่าวรายหนึ่งที่มาติดพันสาวๆของเรา เพราะต้องมารอเป็นประจำ แต่ถ้าอดทน รักจริง ก็จะไม่นกครับ สาวๆจะขายออกมากกว่าหนุ่มๆ เรียกว่าเสียดุลการค้ามาตลอด
ต่อมาคือโลกภายใน แน่นอนว่าชีวิตเราส่วนมากอยู่ในโรงพยาบาลครับ เดินไปเดินมา เมียงมองกัน สบตากันมันก็มีปิ๊งปั๊งกันบ้าง กลุ่มนี้จะเข้าใจเราดีครับว่า เวลาเราน้อยเรียนหนัก เห็นการทำงานของเราตลอด ไม่ว่าจะเป็นพยาบาล เภสัชกร ทันตแพทย์ นักรังสี เจ้าหน้าที่ธุรการ
การคบหากันก็จะมีขอบเขตไม่ให้ก้าวก่ายเรื่องงานด้วยนะครับ ไม่งั้นจะยุ่ง และแน่นอนครับไอ้พวกหนุ่มๆทั้งหลายกับน้องพยาบาลหน้าตาจิ้มลิ้ม เปรียบเสมือน ปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้ มันก็คู่กัน .... แต่ว่า ส่วนมากก็แห้วรับทาน ทำไมน่ะหรือ เพราะต่างคนต่างไม่มีเวลาน่ะสิครับ เข้าใจกันดีว่าต่างฝ่ายต่างไม่มีเวลา แต่มันก็ไม่มีเวลาจริงๆ ทำให้อยู่รอดไปถึงปลายทางค่อนข้างน้อย
ต่อมาคือโลกใกล้ตัว เพื่อนกันรุ่นพี่รุ่นน้อง อันนี้จะเยอะครับเพราะใกล้ชิดกันเห็นอกเห็นใจกัน เวลาพอๆกัน ที่สำคัญไม่มีเวลาไปหาครับ เอานี่แหละใช้ได้ๆ ก็จะเห็นเดินกันเป็นคู่ๆ หนุงหนิงๆ ฝ่ายหญิงเดินตัวปลิวฝ่ายชายถือหนังสือกองใหญ่ หรือฝ่ายหญิงอ่านหนังสืออยู่ข้างสนามบอล อะไรประมาณนี้
โอกาสประสบความสำเร็จจะสูงขึ้น ยิ่งถ้ารักษารอดจนจบจะสำเร็จเกินครึ่งเพราะรู้เช่นเห็นตัวอีกฝ่ายหมดเปลือก ทุกวันนี้ก็หลายคู่ครับ ใครแต่งงานก่อนได้ตู้เย็นไป ...อ๊ะๆแต่เลิกกันก็มากนะครับ เพราะเมื่อโบยบินออกจากโรงพยาบาล โลกมันสวยกว่านี้มาก ยังมีอนาคตสดใสอีกมาก ... แอดมินจึงไปจ๊อกกิ้งที่สวนสาธารณะประจำนั่นเอง
และแล้วก็มาถึงกลุ่มใหญ่ที่สุด...โสด..ทั้งโสดแบบสดๆ และโสดมือสอง หลายๆรายก็โสดมือสาม หรือโสดตามฤดูกาล แต่ถือเป็นประชากรที่มากที่สุด จะด้วยเลือกมาก ยังไม่พร้อม ตั้งใจเรียน ไม่มีเวลา ก็แล้วแต่...สำหรับแอดมินคือ ไม่มีใครเอา
มักจะได้ไปเริ่มชีวิตรักหลังออกจากโรงเรียนแพทย์มากกว่า ที่รันทดมากกว่านี้อีก เพราะเวลาน้อยลงๆ พอหลังจากผ่านไปยี่สิบปี แพทย์สาวมักแพ้ชายในเครื่องแบบ แพทย์ชายมักจะอยู่ในเพื่อนร่วมงาน พยาบาล เภสัช ทันตแพทย์ นักกายภาพ ไอ้ที่จะได้ครอบครอง ดาราแบบหมอโอ๊ค น้อยมากครับ
โสดอีกกลุ่มนึง ซึ่งเริ่มเพิ่มประชากรมากขึ้นเรื่อยๆ คือ ... กินกันเอง บางคนตอนเรียนอยู่ไม่ออกนะครับ พอจบแล้วก็โบยบิน ทั้งนายแพทย์สาวและแพทย์หญิงหนุ่ม แต่ตอนนี้สิทธิและเสรีภาพดีขึ้น การยอมรับมากขึ้น ก็แสดงตัว ไม่อึดอัด ดีนะครับ ไม่ต้องหลอกตัวเอง รักในสิ่งที่เป็น ...ข้อสังเกตคือ ส่วนมาก มักจะไม่ยุ่งกับคนในคณะ รุ่นพี่รุ่นน้อง มักจะไปสอยข้างนอก ซึ่งก็ไม่รู้ว่าไปทำอย่างไร คุณเอ๊ย..แฟนแพทย์หนุ่ม โคตรหล่อ หุ่นดี แซ่บ หน้าที่การงานดี คนในเครื่องแบบก็มี !!! ส่วนแพทย์สาว แฟนอย่างนางสาวไทยเลยครับ หุ่นงี้หยั่งกะ มาเรีย ชาราโปว่า พวกเราเลยชอบชวน ว่าที่แพทย์หญิงหนุ่มเข้ามาทำงานหรือติวด้วยบ่อยๆ เพื่อผลบุญจะตกมาทางนี้บ้าง
จุ๊ๆๆ..เขาว่ากันว่า แพทย์ชายที่มาเรียนเฉพาะทางอายุรศาสตร์นั้น ไม่สามารถระบุตัวตนได้อย่างชัดเจนครับ ทำเอาแอดมินต้องตรวจสอบตัวเองบ่อยๆ ว่าเรา...mutation หรือเปล่า
แต่ไม่ว่าอย่างไร ผมยืนยันได้อย่างหนึ่งว่า พวกเราอยากได้คู่รัก คู่ชีวิต ที่เห็นตัวตนที่แท้จริงของเรา ไม่ใช่ที่หน้าที่ หรือหัวโขนที่เราใส่ แม้ว่าเราต้องใส่หัวโขนนั้นบ่อยๆมากก็ตาม เพราะเป็นหน้าที่ แต่เราหวังว่าเมื่อเราถอดหัวโขน ปลดเสื้อกาวน์ วางหูฟัง เราจะพบคู่รักที่เห็นตัวตน และยอมรับ อยู่กับเราไปจนแก่จนเฒ่าครับ
..
..แต่เพื่อนๆ 40 กว่าแล้วก็อย่าเลือกเยอะนะ มันจะหลุดไปหมดแล้ววววว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น