Bertha Hand ต้นกำเนิดเอ็กซเรย์

 ปี 1895 ยี่สิบปีให้หลังการรวมชาติเยอรมัน

อาณาจักรปรัสเซียยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ในปลายศตวรรษที่ 19 รบชนะออสเตรีย รบชนะฝรั่งเศส จอมพลออตโต ฟอน บิสมาร์ค ได้รวมชาติเป็นหนึ่งในปี 1871หลังจากนั้นเยอรมันดำเนินนโยบาย วิทยาศาสตร์สร้างชาติ ระดมนักวิทย์ ให้ทุน สร้างมหาวิทยาลัย มีผลงานโด่งดังคับโลกจำนวนมาก

นี่คือหนึ่งในนั้น

ที่มหาวิทยาลัย Wurtzburg ใจกลางประเทศเยอรมัน ในเมือง wurtzburg ดินแดนแห่งศิลปะยุคบาโรค ที่นั่นมีนักฟิสิกส์ชอบวิจัยอยู่คนหนึ่งชื่อ วิลเฮล์ม คอนราด เรินเกิ้น

คุณเรินเกิ้นเขาสอนฟิสิกส์ครับ บ้าการทดลอง ขนาดทำห้องทดลองไว้ใต้ถุนบ้านเลย และตอนนี้เขาสนใจงานของเพื่อนเขาที่มหาวิทยาลัยฮินเดลบูรก์ ที่สามารถสร้างรังสีจากหลอดคาโถดสูญญากาศ (คือการใช้อิเล็กตรอนวิ่งในสูญญากาศ แล้วเกิดแสงทะลุหลอดรังสีนี้ออกมา)

คุณเรินเกิ้น ตัดสินในจำลองหลอดนั้นขึ้นมา วางแผนการทดลองใหม่ เพื่อให้แน่ใจว่าแสงนั้นไม่ได้เกิดมาจากแหล่งกำเนิดแสงอื่น คราวนี้เขารัดกุมมาก ทำอย่างไร ?

ปิดทึบห้อง ห้ามใครเข้า ทำการทดลองหลังพระอาทิตย์ตก ไม่พอ ยังห่อกระดาษดำที่หลอดรังสีนั้นด้วย แล้วเขาเอาแผ่นฟอสฟอรัสที่จะเรืองแสงเมื่อเจอรังสีนี้มาวางด้วย ว่ามันจะทะลุออกมาได้ไหม ยังไม่พอ..

เอาไพ่มาทดสอบว่าจะกันรังสีได้ไหมถึงสองสำรับ แล้วเปิดสวิตช์ พรึบ !!

สิ่งที่เรินเกิ้นพบคือ

แสงสีเขียว ๆ ฟุ้งออกมาจากรอบหลอด ทะลุออกมาแต่ไปไม่ไกล มันทะลุได้จริงแฮะ และไม่ได้เกิดจากแหล่งกำเนิดแสงอื่น แต่ที่น่าทึ่งกว่านั้นคือ แผ่นฟอสฟอรัสที่อยู่ไกลออกไปจับรังสีได้ด้วย โห..ทะลุออกมาไกลและมองไม่เห็นเสียด้วย

และที่สำคัญ ไพ่สองสำรับนั้น รังสีที่มองไม่เห็นนั้นทะลุกองไพ่กระจุยและไปปรากฏบนฉากรับภาพ ที่ตั้งอยู่ไกลออกไปได้ คราวนี้เขาใช้สารพัดอย่าง หนังสือกองโต เสื้อผ้า อาหาร ปรากฏว่าทะลุหมด

เขาทบทวนดูแล้ว ไม่ใช่แสงสีเหลืองจากรังสีคาโทด ไม่ใช่รังสีแอลฟ่าที่ทะลุไปไม่ไกล คราวนี้เขาทดสอบโดยใส่สนามแม่เหล็กเข้าไป ใส่สนามไฟฟ้าเข้าไป ปรากฏว่าไม่สามารถกระทบเจ้ารังสีชนิดใหม่นี้ได้เลย แม้แต่เปิดไฟสว่างจ้า เปิดแสงภายนอก เจ้ารังสีนี้ก็ยังสามารถทะลุทะลวงวัตถุไปปรากฏบนฉากได้อยู่ดี

เรินเกิ้นตั้งชื่อรังสีนี้ว่า รังสีเอ็กซ์ (x-ray) ด้วยไม่รู้ว่ามันคืออะไร และจะใช้ทำอะไร

คราวนี้เขาทดลองถ่ายภาพกล่องไม้ที่มีวัตถุความหนาแน่นต่าง ๆ กันและรูปร่างต่าง ๆ กัน ดูว่าเจ้ารังสีเอ็กซ์นี้ จะทะลุได้ไหม คราวนี้ผลที่ได้กระตุกความคิดของเรินเกิ้นเลยครับ เพราะภาพที่ได้คือเห็นวัตถุในกล่องเป็นเงารูปร่างต่าง ๆ ที่ใส่เข้าไป หมายความว่าเจ้ารังสีเอ็กซ์ มันมองทะลุโครงสร้างต่าง ๆ ได้ เรินเกิ้นลองถ่ายภาพด้วยวัตถุหลายอย่างและพบว่า รังสีจะผ่านทะลุวัตถุหลายอย่างที่โครงสร้างเบาเช่น กระดาษ เสื้อผ้า ส่วนโครงสร้างหนักเช่น ไม้ จะทะลุได้บางส่วน และมีวัตถุหลายอย่างที่กั้นรังสี มองเห็นเป็นภาพทึบเช่น ทอง เงิน ตะกั่ว เรินเกิ้นได้แนวคิดการถ่ายภาพเพื่อมองโครงสร้างที่ปิดทึบได้

วันหนึ่ง เรินเกิ้นบังเอิญถ่ายภาพมือตัวเองในขณะกำลังถ่ายกล่องไม้ เขาเห็นเงาจาง ๆ ของเนื้อส่วนมือ และเห็นเงาทึบของกระดูกนิ้วมือ แต่มันเห็นเพียงบางส่วนเท่านั้น เรินเกิ้นแว่บประกายความคิดขึ้นมาทันที

นี่ไง น่าจะเป็นประโยชน์ของภาพถ่ายเอ็กซเรย์ของเขา การถ่ายภาพกระดูกและอวัยวะภายใน แต่เรินเกิ้นต้องพิสูจน์ให้เห็นชัดกว่านี้ แต่เขาไม่สามารถวางมือบนฉากถ่ายภาพมือตัวเองพร้อมจัดการปล่อยรังสีได้ เขาต้องหาผู้ช่วยและผู้ช่วยที่ไว้ใจได้ ไม่เผยแพร่ความลับของการค้นพบที่ยังไม่อยากเผยแพร่นี้

จะมีใครในโลกเหมาะสมและยิ่งใหม่ไปกว่าคนนี้ Anna Bertha Ludwig ภรรยาสุดที่รักของเรินเกิ้น ผู้อดทนช่วยเหลือเรินเกิ้นอย่างอดทนมาตลอด

ภาพถ่ายบันลือโลกนี้ เรินเกิ้นถ่ายภาพมือภรรยาของเขา เห็นโครงสร้างมือ เนื้อเยื่อ ที่เป็นโครงสร้างราง ๆ ส่วนกระดูกเห็นทึบชัดเจนมาก และแหวนแต่งงานโลหะที่ทึบรังสี เรียกว่าเป็นครั้งแรกที่มนุษย์เห็นโครงสร้างอวัยวะภายในโดยคนนั้นยังไม่เสียชีวิตและไม่ต้องถูกชำแหละ !!!

ขณะที่เรินเก้นลิงโลดดีใจสุดขีด เบอธาตกใจกลัวและร้องไห้ กลัวความตายจากภาพนั้น เรียกว่าต้องปลอบใจกันอยู่นานสองนาน

หกสัปดาห์หลังจากนั้น งานของเรินเกิ้นได้รับการตีพิมพ์และโด่งดังมากสุดขีดกับผลงาน Ueber eine neue Art von Straghlen รังสีชนิดใหม่เมื่อ 28 กรกฎาคม 1895 หลังจากนั้นผลงานแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว ชื่อเสียงดังไปทั่วโลกในชั่วเวลาไม่เกินหนึ่งเดือน เรินเกิ้นได้รับการเสนอชื่อและได้รับรางวัลโนเบลในปี 1901

#เรียกว่าดังเพราะมือเมียโดยแท้

บทส่งท้าย

1. เรินเกิ้น ไม่เคยสนใจชื่อเสียงที่ได้ เขาตั้งใจทำงาน ตั้งใจสอน งานรับรางวัลโนเบลก็รับแต่ไม่เฉลิมฉลอง รับผลงานและรางวัล ยกให้กับมหาวิทยาลัย Wurtzburg ทั้งหมด

2. เรินเกิ้นเรียกรังสีเอ็กซ์ เพราะ คิดว่ามันไม่ใช่ ultraviolet (UV) จะเรียกอักษรต่อไปคือ W มันจะสับสนกับ U และ V อักษรต่อไปคือ X นั่นเอง

3. เรินเกิ้น ทดลองและทำงานในห้องใต้ดินตัวเอง แทบไม่ให้ใครเข้าไปยุ่งเลย คนแรกที่เข้าไปในช่วงการทดลองรังสีเอ็กซ์คือ เบอธา

4. ปี 1929 มีรายงานอันตรายจากรังสีเอ็กซ์ จาก Clarence Dally หัวหน้าทีมผู้ช่วยของโธมัส แอลวา เอดิสัน ที่ศึกษารังสีเอ็กซ์อย่างจริงจัง จนมีแผลและลุกลามเป็นมะเร็ง

5. การศึกษารังสีเอ็กซ์เริ่มทำอย่างจริงจัง หลังกรณีศึกษาของ Clarence Dally และพบว่ามันสามารถทำให้เกิดการกลายพันธุ์ของแมลงวันผลไม้ เป็นต้นกำเนิดการศึกษาและป้องกันอันตรายจากรังสีเอ็กซ์ในปัจจุบัน

See insights and ads

Boost post

All reactions:

1K1K