โรคพาร์กินสันนั้นเกิดจากความเสื่อมของสมองและสารสื่อประสาท โดปามีน ที่ลดลง ทำให้การควบคุมการเคลื่อนที่ของร่างกายไม่ราบรื่น ตะกุกตะกัก เป็นมากๆก็อาจแข็งเกร็งไปเลย ไม่ได้เกิดกับทุกคนครับ ส่วนมากก็จะมีประวัติพันธุกรรม อายุมาก
เมื่อโรคเกิดจากความเสื่อม จึงรักษาไม่หายขาด ทำได้สูงสุดแค่บรรเทาอาการ ทำให้การเคลื่อนที่ของร่างกายดีขึ้น ไม่เป็นอุปสรรคต่อการดำรงชีวิต และไม่เครียดกับการที่ร่างกายเราต้องติดๆขัดๆ แม้ปัจจุบันจะมีการรักษาผ่าตัดกระตุ้นสมองก็ยังไม่ยืนยันว่าจะใช้ได้ดีกว่ายาครับ
อาการเบื้องต้นมักจะเป็นน้อยๆข้างเดียว พอนานๆไปก็จะเป็นมากขึ้นและเท่าๆกันทั้งสองข้าง อาการสี่อย่างที่ค่อนข้างแม่นยำกับโรคนี้คือ
1. สั่น จะเริ่มสั่นที่มือก่อนสั่นขณะอยู่เฉยๆไม่ทำอะไร แบบปั้นลูกกลอนเล็กๆ
2. เคลื่อนที่ช้า ขยับตัวทำอะไรเชื่องข้า โดยเฉพาะจังหวะแรกของการเคลื่อนไหว
3. ตัวแข็ง คือการเคลื่อนที่ไม่ราบเรียบ ขยับยาก เป็นแบบกึกๆๆ ไปตลอด ประมาณเครื่องยนต์สะดุด เดินไม่เรียบ
4. ท่ายืนไม่มั่นคง ล้มง่าย เดินก็จะช้าๆ ก้าวสั้นๆ ก้มคอเดิน หมุนตัวลำบาก
อาการอื่นๆเช่น หน้าเรียบเฉย กลืนไม่ถนัด ถ้าเป็นมากๆก็จะลุกลามไปการเคลื่อนที่ของอวัยวะภายในด้วยเช่น ท้องผูก เหงื่อออกน้อย ลุกนั่งแล้ววูบ
เมื่อสงสัยว่าอาจจะเป็นโรคนี้ คุณหมอก็จะแยกโรคอื่นๆที่อาการเหมือนกัน แต่รักษาได้ดีกว่า เช่นมีอาการจากยาโดยเฉพาะยาลดอาเจียน จากฮอร์โมนผิดปกติ เมื่อแยกโรคอื่นออกและยืนยันโรคพาร์กินสัน หมอจะให้ยาเพื่อไปทำให้สื่อประสาทโดปามีน มากขึ้นหรือยาไปออกฤทธิ์แทนโดปามีน ก็จะทำให้อาการดีขึ้น ดำรงชีวิตได้มีความสุขมากขึ้น รู้สึกไม่เป็นภาระ ไม่เครียด แต่ก็ต้องปรับยาเรื่อยๆนะครับ ยาพวกนี้ใช้ไปนานๆก็จะเริ่มไม่ค่อยได้ผลตามต้องการ และมีผลทางการเคลื่อนที่อื่นๆ หรือกับเรื่องทางจิตเวชได้ครับ เรื่องยาจะวุ่นวายและซับซ้อน เอาไว้เรียบเรียงง่ายๆได้เมื่อไรจะเขียนให้อ่านนะครับ
พาคนที่ท่านรักไปรักษาโรคนี้เถอะครับ เขาจะได้กายดี ใจดี และครอบครัวท่านก็จะมีความสุขขึ้นครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น