เมื่อ 3 เดือนก่อนผมมีโอกาสได้ฟัง ดร.เดวิด เฟลมมิ่ง ประธานราชวิทยาลัยอายุรแพทย์อเมริกา พูดว่าความสำคัญสูงสุดของวิชาแพทย์ คือ คนไข้เข้าใจว่าคุณคิดอะไร บางทีพูดเต็มที่แต่คนไข้ไม่เข้าใจอะไรเลย ตั้งแต่นั้นมาผมตั้งใจทำตัวเองเป็น โน้ส อุดมครับ คือ พูดภาษาแพทย์ด้วยภาษาไทยครับ วาดภาพอธิบายง่ายๆ ตอนอธิบายคนไข้ ใส่กระดาษ A4 รีไซเคิล จนคนไข้เข้าใจ แบ่งเป็นหัวข้อสั้นๆ ใช้ภาพง่ายๆ.อธิบายเสร็จ เอากระดาษให้คนไข้ไปเลย บอกว่านี่คือคำอธิบายโรคทั้งหมด ###ที่คุณเข้าใจ### แล้วเอาไปอธิบายต่อให้คนที่บ้านฟัง ทำอยู่สามเดือน คนไข้บอกว่า หมอ..ไปเล่านิทานได้เลยนะ. ผมเลยคิดว่านี่ น่าจะเป็นการปฏิวัติ การรักษาอันหนึ่งครับ และก็ขยับขยายมาเขียนเพจ
คนเราทั่วไปฟังภาษาแพทย์ไม่รู้เรื่องหรอกครับ ขนาดหมอด้วยกันยังไม่ค่อยรู้เรื่องเลย แพทย์ที่ดีควรจะเป็นครูที่ดี คือพูดให้เข้าใจด้วย ไม่อย่างนั้น ความรู้ความสามารถที่มี ก็ไม่มีค่าใดๆ ถ้าคนที่สำคัญที่สุด คือ คนไข้ ไม่เข้าใจ
Idol ที่สำคัญมากคือคุณพ่อของผมเองครับ ท่านเป็นครูดนตรีไทย ที่เรียกว่าเป็น "ขบถ" ในทางดนตรีคนหนึ่ง คือท่านไม่ยึดติดกับธรรมเนียมโบราณที่จะทำให้คนยุคนี้ เข้าไม่ถึงดนตรีไทย และฟังไม่รู้เรื่อง ถ้าท่านทำสิ่งที่คนยุคนี้ต้องการผสานกับดนตรีไทย คนก็จะหันมาฟัง เมื่อคนฟังดนตรี ดนตรีจึงจะมีคุณค่า ( คุณพ่อ เรียบเรียง เพลงเมอรรี่คริสต์มาส มาเล่นเป็น มโหรีได้นะครับ อย่างไพเราะ และไม่เสียชาติกำเนิดดนตรีด้วย)
ผมเลยคิดว่าวิธีเดิมๆตามธรรมเนียมแพทย์ อาจไม่เข้าถึงใจคนยุคสมาร์ทโฟนได้มากนัก ผมจึงเปลี่ยนแปลงกรรมวิธีการให้คำอธิบายให้ ###เข้าใจเข้าถึงและเข้าร่วมครับ###
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น