เปิดซิงลุงหมอ..บุกคาเฟ่แมว

ลุงหมอมาทำธุระแถวปากช่องครับ จะเป็นธุระอะไรก็อย่าไปพูดถึงเลยครับ มันจะเป็นข่าวอื้อฉาว ครั้นพอทำธุระเรียบร้อย ก็ค้นหาร้านกาแฟใหม่ (บาริสต้าใหม่) แต่แล้วกูเกิ้ลก็ขึ้นร้านนี้ขึ้นมา

Kisscat คาเฟ่แมว อยู่ไม่ไกล เคยได้ยินเรื่องคาเฟ่แมวมานานแล้ว ไม่เคยเข้าไปเลย เคยเดินผ่านและแวะเข้าคาเฟ่เมดแถว อากิฮาบาระเท่านั้น

เอาวะ..ลองดู

ต้องบอกก่อนว่า สมัยเด็กลุงหมอโดนหมากัดสามรอบ เคยโดนฉีดยารอบสะดือ แมวกัดหนึ่งรอบ จึงเข้ากับหมาแมวได้ไม่ดี เรียกว่าบางทีกลัวเลยล่ะ

เป็นร้านเล็ก ๆ ในเมืองปากช่อง ก่อนเข้าร้านก็ล้างไม้ล้างมือตามธรรมเนียม และบังคับถอดรองเท้า สวมถุงเท้า …ขอบอกว่าขนแมวจะติดเต็มถุงเท้าคุณแน่นอน

เข้าไปก็ได้ยินเสียงเด็ก ๆ วิ่งเล่นกันโครมคราม และมีเจ้าถิ่นตัวหนึ่งนั่งอยู่บนเค้าน์เตอร์ … นี่เขาให้แมวมาอยู่เค้าน์เตอร์เลยรึ ที่นี่ไม่ใช้คนเลยรึ

ไม่ใช่..สักพักเจ้าหน้าที่ก็ออกมาต้อนรับ แจ้งว่า ที่นี่ไม่มีค่าเข้า แต่ต้องซื้อเครื่องดื่มและขนม รวมหนึ่งชุด ได้แถมขนมแมวเปียกหนึ่งห่อ แล้วนั่งเล่นกับเด็ก ๆ ได้เลย

พอสั่งอาหารเสร็จ เด็ก ๆ กลุ่มหนึ่งก็โผล่หน้าสลอนออกมา คงรู้ว่า อีตาลุงนี่คือลูกค้า จะต้องมีขนมแมวแน่นอน

ส่วนแมววัยกลางคน นอนอืด แค่มองด้วยหางตาเท่านั้น

ลุงหมอเริ่มเหงื่อซึม มือสั่น ๆ โห มากันหกเจ็ดตัว มารุมที่ขา ราวกับสาว ๆ เห็นพี่ติ๊ก เจษ เข้าใจความรู้สึกพี่ติ๊กเลย … พวกตรูมารอขนมเฟร้ย มนุษย์ลุง

แต่พอยื่นขนมแมวเปียกลงไป คราวนี้มากันครึ่งร้านเลย มานัวเนีย ล้อมหน้าล้อมหลัง …มาทางนี้สิฟระ หันมาทางนี้สินุด

เออ รู้สึกดีเหมือนกัน

แต่พอขนมหมด ทุกตัวก็มองหน้า …ขนมแถมของนุดหมดแล้ว กรุณาไปซื้อมาใหม่ และแล้วก็หมดไปห้าซอง ทุกตัวยิ้มกริ่ม อิ่มกันถ้วนหน้า ถถถถ..ทำงานเป็นทีม เป็นแก๊งค์ตกทองเชียวนะ

ครับ หมดแล้วมันก็ไป

ลุงหมอเดินไปหยิบโมบาย ผูกติดกับแท่งไม้ พอนึกออกนะครับ เอามาตกแมว ด้วยความที่มีกระดิ่งติดตรงปลาย พอสะบัดมีเสียง ทุกตัวก็หันมามอง แล้วเมิน …พวกตรูเบื่อแล้ว

แต่ก็มีแมวสีเทาขนสั้นตัวนึง เดินเข้ามา จ้องโมบาย ทำท่าตื่นเต้น และกระโดดจับอยู่สามสี่รอบ ผมคิดว่าคงเป็นเวรของตัวนี้ หรือเมื่อครู่อาจจับได้ไม้สั้น แล้วมันก็ไป

หลังจากนั้นมนุษย์ลุงก็กลายสภาพเป็นสิงโตหิน เด็ก ๆ และวัยรุ่น เดินผ่านไปมาก็ไม่ได้สนใจ ไม่ชายตามอง … ก็นุดไม่มีอาหารนี่หว่า

ลองหยิบไม้เกาหลังแมว เอามาเกาหลังแมวส้มตัวใกล้ ๆ มันยอมให้เกาอยู่แป๊บนึง แล้วก็เดินหนี หันกลับไปเลียขนให้เรียบ หันมามองหน้า ประมาณว่า ตรูเซ็ตมาแต่เช้า มรึงเกาซะ ขนกระเจิง

สิงโตหินนั่งสักพัก ความรู้สึกว่า ขนาดแมวยังเมิน ก็มาเกาะกุมหัวใจ จึงเดินไปที่หน้าเค้าน์เตอร์ เพื่อรับกาแฟ และนั่งดื่มตรงนั้น

ระหว่างที่จิบ มีพลพรรคแมวเดินมาดูบ้างครั้งสองครัง ประมาณว่า ลุง..ยังอยู่อีกเรอะ

สิงโตหินมองไปดูคนอื่น มีแมวน้อยมาคลอเคลีย ยอมให้ลูบหลังลูบคอ เล่นไอ้โมบายอันนั้นอย่างสนุกสนาน …โธ่ เจ้าพวกแมวสองมาตรฐาน

ผมจึงแจ้งคิดเงิน ชำระเสร็จแล้ว ลองผิวปากเรียก เผื่อมีใครสนใจ ปรากฏว่า ทุกตัวกันมามอง เสร็จแล้วก็หันหน้ากลับไปทำกิจกรรมของตัวเองต่อไป ..แปลเป็นภาษาคนได้ว่า เออ ขอบใจที่แวะมา ขับรถกลับดี ๆ ล่ะ ตาลุง

ครับ กาแฟอร่อยดี พร้อมกับขนแมวเต็มขากางเกง ดีที่น้องเจ้าหน้าที่ช่วยเอาลูกกลิ้งเก็บขนมาให้

ผมคงเหมาะกับกาแฟ แต่ไม่เหมาะกับแมว

ดังนั้นถ้าจะชวนไปห้อง ไม่ต้องบอกว่ามาดูแมวนะครับ บอกตรง ๆ ไปเลยดีกว่าครับ