วันนี้ไม่มีเรื่องราวทางการแพทย์ มีแต่เรื่องที่ผมยิ้มได้
เวลาที่เรามีเรื่องไม่สบายใจ การมองหาสิ่งดี ข้อดีรอบตัวแล้วชื่นชมสิ่งนั้น มันคือการเยียวยาจิตใจที่ดี
ระยะนี้ในตัวเมือง มีการก่อสร้างอุโมงค์ทางลอดแยก จึงมีทางเบี่ยงมากมาย เลี่ยงไปมาพาไปที่ปั๊ม ทำให้ผมต้องแวะเวียนเข้าปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง เพื่อแวะซื้อของไปทำอาหารเช้าพรุ่งนี้
ที่หน้าร้านสะดวกซื้อ มีชายอายุประมาณ 60 ปี ปูผ้าพลาสติกนั่งอยู่หน้าร้าน ง่วนอยู่กับการทำงานหัตถศิลป์จากใบตอง ต้นกล้วย ใบจาก เป็นตัวตั๊กแตน ที่แต่ละตัวมีเอกลักษณ์ไม่เหมือนกัน
พร้อมป้ายเขียนว่า ทำขายของจากงานฝีมือ ตัวเล็ก 20 ตัวใหญ่ 40 ใครอยากเรียน นั่งเรียนได้เลยคิดค่าวิชา 299
ทำจริง ทำสวย อาชีพสุจริต ไม่งอมืองอเท้า ไม่โกง ไม่ได้หลอกลวงใคร แถมใบหน้าก็ดูมีความสุขเวลาสานตั๊กแตน ทักทายกับคนซื้ออย่างยิ้มแย้ม และขายดีเสียด้วย
ผมก็ซื้อมา 1 ตัว ผมจำเป็นไหม ก็ไม่ แต่อยากอุดหนุนเขา ชายคนนี้ทำให้ผมคิดถึงพ่อ
ตอนที่เรียนมัธยม ผมออกจากบ้านกับพ่อแต่เช้า ทุกเช้าพ่อจะแวะซื้อหนังสือพิมพ์หนึ่งฉบับ คนขายเป็นหญิงอายุ 60-65 ปี วางขายหนังสือพิมพ์แค่ไทยรัฐกับเดลินิวส์ ม้วนและมัดวางเป็นกระบอกบนโต๊ะพลาสติกพับได้
พ่อผมซื้อทุกวัน ทั้งที่เดินไปอีกไม่กี่สิบเมตร จะมีแผงหนังสือใหญ่ มีหนังสือพิมพ์และนิตยสารครบทุกหัวเลย แต่พ่อก็ยังซื้อเดลินิวส์เจ้านี้เสมอ
ผมเคยถามพ่อว่า ทำไมเราไม่ไปซื้อร้านใหญ่ร้านนั้น พ่อผมบอกว่า ยังไงเราก็ซื้ออยู่แล้ว ค่าหนังสือพิมพ์ของเรามีค่ากับคุณป้าคนนั้นมาก การอุดหนุนเขา เราไม่ได้เสียอะไร แต่เขาอยู่ได้
เราสองคนพ่อลูกอ่านหนังสือพิมพ์ของคุณป้าคนนั้นทุกวัน จนคุณป้าจากไป
คนขายตั๊กแตนสาน ทำให้ผมคิดถึงเรื่องนี้ นึกได้ว่าเพราะพ่อทำให้เราคิดแบบนี้ได้ ตอนที่ผมทำคลินิก ผมตั้งใจจะซื้อหาว่าจ้าง จากช่างท้องถิ่น ร้านในละแวกนั้น ช่วยกันอุดหนุนกัน และทำได้ตามนั้น
ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำแบบนี้เพราะอะไร จนวันนี้จึงได้รู้ว่า เพราะคุณพ่อสอนสิ่งต่างๆ เหล่านี้มาตั้งแต่เด็ก จนผมซึมซับโดยไม่รู้ตัว ทำตามโดยไม่ต้องคิดมาก
ลืมเรื่องไม่สบายใจในวันนี้ และมีแรงทำสิ่งดี ๆ ในวันพรุ่งนี้ต่อไปครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น