คิดถึงวิทยา

 รู้สึกอบอุ่นใจมาก หลังดูภาพยนตร์เรื่องนี้จบ

หลังจากที่ได้สมัครสมาชิกเน็ตฟลิกซ์ ผมได้รู้ว่ามีภาพยนตร์ดี ๆ น่าประทับใจหลายเรื่องที่ผมพลาดไป วันนี้คลิกดูเรื่องนี้และไม่ผิดหวังจริง ๆ ... คิดถึงวิทยา

ภาพยนตร์บอกเล่าเรื่องราวประสบการณ์การเป็นคุณครูโรงเรียนเรือนแพกลางอ่างเก็บน้ำของเขื่อน มีครูเพียงคนเดียว สอนนักเรียนประถมในทุกระดับชั้นและทุกวิชา กับเรือนแพต่อไม้หลังคาสังกะสี สองเรือนผูกติดกัน เป็นทั้งห้องเรียน ห้องครัว ห้องกิจกรรม และห้องนอน

เช้าวันจันทร์ผู้ปกครองจะขับเรือมาส่งที่โรงเรียนเรือนแพแห่งนี้ คุณครูจะเป็นทั้งเพื่อน ทั้งผู้ปกครอง และทั้งคุณครู กินนอนที่นี่ ตลอด 5 วัน เรียนรู้วิชาชีวิต เรียนหนังสือ ทำกิจกรรม ทำอาหาร จับปลา กระทั่งซ่อมอาคารเรียนที่พังจากพายุ เราจะได้เห็นความผูกพัน ความใสซื่อของเด็กที่เป็นแรงผลักดันให้คุณครูสร้างพวกเขาให้เข้มแข็ง

แต่คุณครูก็จะต้องห่างจากโลกภาพนอกตลอดเปิดเทอม ต่อสู้กับความเหงาที่กัดกินหัวใจ ต้องสู้ต้องอยู่รอด และดูแลเด็ก ๆ ตามลำพัง เป็นบททดสอบจิตใจที่แข็งแกร่งของคุณครู ว่าจะได้รับรางวัลที่สุดแสนวิเศษคือความสุขและความสำเร็จของเด็ก ๆ หรือไม่

ครูแอน ครูสาวที่มาสอนที่นี่ เธอมาใช้ชีวิตลำพัง เธอระบายความรู้สึก สิ่งที่คิดกับตัวเองลงในไดอารี่ เขียนความรู้สึกตัวเองลงไปทุกอย่าง จนผ่านไปหนึ่งปี เธอมีเหตุที่ต้องเข้าไปสอนในตัวเมือง แต่เธอลืมไดอารีนั้นไว้ที่โรงเรียนเรือนแพ

ครูสอง คุณครูพละที่ต้องมาสอนที่นี่ต่อจากครูแอน เขาได้พบไดอารีเล่มนี้ เหมือนเขาได้เจอเพื่อน เพื่อนที่บอกเล่าเหตุการณ์ เพื่อนที่คอยปลอบประโลม เพื่อนที่เคยผ่านสถานการณ์เดียวกันนี้เมื่อ 1 ปีก่อน ทำให้คุณครูสอง มีพลังและแรงใจจะดูแลเด็ก ๆ ให้ดี สานต่องานของครูแอนให้ได้

พล็อตเรื่องการสื่อสารผ่านไดอารีที่ต่างเวลากัน ทำได้อบอุ่นหัวใจ บททดสอบชีวิตของครูสองและครูแอนที่ช่วยให้เราคิดถึงปรัชญาการไม่ยอมแพ้ การปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ ผ่านไดอารีที่สองคนซึมซับประสบการณ์ของแต่ละคน โดยที่ไม่เคยพบเจอหน้ากันเลย

เป็นพล็อตเรื่องที่ดีมาเลยครับ สำหรับคนเขียนจดหมายอย่างผม ชอบนิยายที่บอกเล่าเรื่องราวที่เขียนจดหมาย เรื่องที่บอกเล่าผ่านไดอารีเรื่องนี้จึงอบอุ่นหัวใจมาก

ใครยังไม่เคยดู แนะนำเลยครับ ผมรับรองคุณจะมีแรงมาต่อสู้ชีวิตอีกหลายอึดใจเลยทีเดียว