เมื่อนักฟุตบอลคุยกันเรื่อง anaphylaxis
"ไรอัน ปิ๊กส์" เมื่อเลิกเล่นฟุตบอลก็ไปเรียนแพทย์ ไม่กี่ปีต่อมาก็เจอรุ่นน้องที่เคยเล่นฟุตบอลเหมือนกันมาเรียนต่อแพทย์ "สตีเว่น จำรัส" ด้วยความที่ตอนเล่นฟุตบอลก็ข่มก็ขิงกัน มาเรียนแพทย์ก็ข่มขิงกันอีกตามเคย
สตีเว่น "พี่ปิ๊กส์ครับ anaphylaxis มันต่างจาก ภูมิแพ้ทั่วไปอย่างไรครับ"
ทีมสีแดงแอนฟิลด์ ไม่เคยแพ้ทีมใดมาก่อน พอมาเจอทีมสีฟ้าเมืองแมนเชสเตอร์ ก็อยู่ดี ๆ ก็เกิดผื่นขึ้นฉับพลัน หน้าบวมตาบวม ร่วมกับมีอาการทางเดินหายใจหรือความดันโลหิตผิดปกติ อย่างใดอย่างหนึ่ง โดยที่ไม่รู้ว่าแพ้อะไร แบบนี้เรียก anaphylaxis ได้ และก็น่าสงสัยว่าจะแพ้ทีมสีฟ้าจริงไหมน้องสตีเว่น
สตีเว่น : อ้อครับ (แอบมองหน้านิดนึง)
ปิ๊กส์ : แต่ถ้าสงสัยว่าอาจจะแพ้ทีมสีฟ้ามาก่อน เคยมีอาการมาบ้างแต่ยังไม่ชัดว่าแพ้ทางทีมสีฟ้า คราวนี้มาเจอทีมสีฟ้าและมีอาการอีก นับอาการสองระบบจากสี่ระบบ คือ ผิวหนังเยื่อบุ ห้วใจหลอดเลือด ปอดทางเดินหายใจ หรือลำไส้กระเพาะ อันนี้ก็นับว่าแพ้แบบ anaphylaxis
สตีเว่น : ก้มหน้า กำหมัด นิ่ง
ปิ๊กส์ : กรั่ก ๆ ๆ ขอขยี้อีกนิด
ปิ๊กส์ : แล้วถ้าชัด ๆ ว่าเคยแพ้แน่ ๆ แล้วมาเจออีกรอบ แล้วลื่นล้มกลางสนาม เอ๊ยไม่ใช่ แค่มีเพียงความดันตก แบบนี้บอกได้เลยว่า anaphylaxis รักษาได้เลย ไม่ต้องรอหลายระบบ เข้าใจไหม สตีเว่น จำรัส
สตีเว่น : เข้าใจแล้วครับ พี่ไรอัน ปิ๊กส์ อธิบายได้เข้าใจมากครับ เอ่อ แต่อีกอย่างนะพี่
สตีเว่นพูดกับไรอันเสียงเบาหวิว ไม่มีใครได้ยินเลย แต่พี่ไรอัน ปิ๊กส์ นิ่ง อึ้ง มือสั่น ขาสั่นพั่บ ๆ แล้วสตีเว่น จำรัสกับผองเพื่อก็เดินออกไป พอพ้นสายตาพี่ปิ๊กส์ ทุกคนก็รุมถามว่าสตีเว่น จำรัส พูดอะไรกับพี่ปิ๊กส์
สตีเว่น พูดเสียงเนือย ๆ "ก็ไม่มีอะไร แค่บอกพี่เขาว่า
…
…
… ถึงลื่นล้ม ก็ไม่ระบมเท่า ..เจ็ดศูนย์"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น