เรื่องนี้มีพื้นฐานเค้าโครงแห่งความจริง เอามาปรับให้น่าอ่าน เด็กและเยาวชนควรได้รับคำแนะนำ
ระหว่างที่หมอนั่งกินข้าวอยู่ในศูนย์การค้าแห่งหนึ่งก็มีสาวน้อย( แต่ตัวใหญ่มาก )เข้ามานั่งด้วย แล้วกล่าวเสียงเพราะว่า "สวัสดีค่าาา หมอขา" หมอเงยหน้าจากจานขนมจีนแล้วก็ยังนึกไม่ออกว่าใคร พร้อมนึกในใจ ( ตรูเป็นหมอเมดเฟร้ย ไม่ใช่หมอขา -เอ่อ ส่วนมากหมอขาเป็นหมอกระดูกนะครับ- แล้วพูดเพราะๆ "เอ่อ ขอโทษครับ จำไม่ได้จริงๆ" สาวน้อยนึกในใจ อ้าว ซวยล่ะตรู ทักคนผิดไหมเนี่ย แล้วก็บอกว่า "หนู ชบาแก้วไงคะ ที่เคยไปปรึกษาหมอเรื่องลดน้ำหนัก เราคุยกันเป็นชั่วโมง หมอยังดุหนูตั้งเยอะ เมื่อเดือนก่อน" หมอนึกในใจ นี่เราแนะนำไปแล้วเรอะ แสดงว่าตรูพูดแล้วน้องเขาฟังไม่เข้าใจแน่ๆ แล้วพูดเพราะๆว่า "จำได้ครับ แหม ท่าทางยังลดน้ำหนักอยู่ละสิ" ชบาแก้วคิดในใจ แหม หมอเหน็บตรูแล้ว แล้วชำเลืองมองอาหารในจานตัวเอง ไก่ครึ่งตัว สเต็กหมู 3 ก้อนใหญ่ ผักสลัดจานเท่าหม้อ แล้วพูดเพราะๆว่า " หนูก็ทำที่หมอบอกไงคะ ลดแป้ง ลดมัน ใช้เนื้อและผักแทน น้ำหนักยังเท่าเดิมเลยค่ะ"
หมอนึกในใจ นี่ตรูพูดผิดหรือเนี่ย แล้วที่อยู่ในถาดอาหารหนูน่ะ หมอกินสามวันนะ แล้วพูดเพราะๆกลับไป " หมอว่าหนูอาจเข้าใจผิดไปหน่อยนะ หมอให้ลดพลังงานโดยรวม และพลังงานที่ลด ควรมาจากเนื้อสัตว์และผักครับ หนูชบาแก้วเอาแป้งออก แต่ใส่เนื้อสัตว์เข้าไปเท่าๆกับแป้งเลย พลังงานโดยรวมมันก็เท่าเดิมครับ นน.มันก็จะไม่ลด" ชบาแก้วสตั้นท์ไป 5 วินาที นึกในใจ แล้วไม่บอกตรูเคลียร์ๆซะตั้งแรก กินสเต็กวันละ 4 กิโล ผักวันละกระบุงมาตลอด ฮึ้ยย แต่ก็พูดเพราะๆกลับไป "อุ๊ยย พระเจ้าจอร์จ แหมเข้าใจผิดเลยนะคะ งั้นถาดนี้หนูให้หมอแล้วกัน หมออธิบายให้หนูฟังอีกทีสิคะ นะคะ หมอขาาาา"
หมอนึกในใจ อ้าวเฮ้ย เอามาให้ตรูซะงั้น แล้วตรูเป็นหมอเมด ไม่ใช่หมอขา แล้วพูดเพราะๆกลับไป " อ้วน มันขึ้นกับพลังงานส่วนเกินครับ เนื้อกับแป้งให้พลังงานเท่ากัน 4 กิโลแคลอรี่ ต่อหนึ่งกรัม ดังนั้นต้องลดปริมาณลงก่อนและใช้เนื้อมากกว่าแป้ง เพราะมันให้พลังงานช้าๆนานกว่า ส่วนไขมันให้พลังงาน 9 กิโลแคลต่อหนึ่งกรัมครับ จึงใช้ไขมันน้อยกว่า แอลกอฮอล์ ให้ 7 กิโลแคลต่อกรัมครับ
ประเด็นคือต้องลดพลังงานโดยรวมลงก่อนครับ และจากพลังงานที่ลดลง ค่อนใช้สัดส่วนเนื้อมากกว่าแป้งครับ และควรกินครบทุกหมู่ครับ" ชบาแก้วนึกในใจ ตรูไม่น่าเชื่อไอ้ก้านกล้วย แฟนตัวแสบเลยว่าแล้ว เห็นมันกินสูตรนี้มา 3 ปี นน.มันขึ้นเอาๆ
ทั้งชบาแก้วและหมอคิดในใจพร้อมๆกัน เออเนอะ เข้าใจผิดกันนิดเดียวทำให้ผลลัพธ์มันต่างกันมากเลย แล้วพูดเพราะๆออกมาพร้อมๆกันว่า " ขอโทษนะ ที่สื่อสารผิดไป ตอนนี้เข้าใจตรงกันแล้วล่ะ น่าจะสำเร็จแล้วนะครับ/ค่ะ" แล้วเอาอาหารมารวมกัน นั่งกินกันอย่างมีความสุข
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เจตนาที่ดีแต่การสื่อสารที่ผิดพลาด ก็ไม่บรรลุผล และ การเปลี่ยนความคิดเป็น มธุรสวาจา ก็สำคัญนะ
สุดท้ายถ้าหมอกับคนไข้ เข้าใจตรงกัน การรักษาก็จะประสบผลสำเร็จครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น