ความเดิมตอนที่แล้ว หมอหนุ่มจากเอเชีย เดินทางข้ามทวีปเพื่อไปพบคุณหมอบอตสกิน สหายเก่าแก่สมัยเรียน จดหมายนั้นเขียนเป็นรหัส ในช่วงมหาสงครามโลก สหายเก่าของเขาน่าจะมีปัญหาสำคัญ !!
จดหมายของบอตสกิน เขียนด้วยลายมือของเขา ไม่ใช้รหัสลับ ลงวันที่เมื่อวานนี้ แสดงว่าบอตสกินน่าจะอยู่ใกล้ ๆ แต่มาพบไม่ได้ด้วยเหตุบางประการ เนื้อความในจดหมายนั้นระบุว่า เขากำลังดูแลคนไข้รายหนึ่งเป็นเด็กชาย มีปัญหาเข่าบวมทั้งสองข้างบ่อย ๆ เวลาบวมจะปวดมาก จนเดินแทบไม่ได้ มีอาการเป็น ๆ หาย ๆ มาตั้งแต่อายุขวบกว่า ๆ และมีจ้ำเลือดตามตัวมากมาย แม้แต่ถูกกระแทกเล็กน้อยก็เกิดจ้ำเลือด บอตสกินไม่เคยพบโรคแบบนี้มาก่อน
แค่หนึ่งโรคที่แปลก ทำไมบอตสกินต้องการความช่วยเหลือของเขาขนาดนี้ เอาเถอะไม่เป็นไร ไหน ๆ ก็มาแล้ว หมอหนุ่มเปิดกล่องหนึ่งในหลาย ๆ กล่อง ที่ห่ออย่างดี และเขียนภาษารัสเซียเอาไว้ว่า "สหายรัก คุณควรดู"
ข้างในกล่องมีผ้าขนสัตว์หลายชั้นบรรจุอยู่ เพื่อกันความหนาวเหน็บของอากาศ กล่องขนาดใหญ่แต่ภายในบรรจุสิ่งของเพียงหนึ่งเดียว คือ หลอดแก้วใสที่ภายในบรรจุของเหลวสีแดงคล้ำ คุณหมอหนุ่มผู้เคยวิจัยเรื่องเลือดมามากมายบอกได้ทันทีว่า นี่คือเลือด แต่ที่เขาแปลกใจมากคือ ภายใต้สภาพอากาศเหน็บหนาว ระยะเวลาที่นานมากแล้ว แต่เลือดในหลอดยังคงไหลได้ ไม่แข็งตัวเป็นลิ่ม !!!
แสดงว่าเลือดนี้คือเลือดของคนไข้ของบอตสกิน ที่เขาส่งมาให้หมอหนุ่มจากเอเชียช่วยดูแลให้ คุณหมอหนุ่มผู้ตื่นเต้น สนใจหลอดแก้วนั้นจนลืมสังเกตว่าผ้าขนสัตว์หรูหรานั้นมีตราประทับแห่งราชวงศ์โรมานอฟอยู่ด้วย และกล่องที่ว่านี้ก็หรูหราเกินกว่าจะเป็นกล่องเก็บเลือดงานวิจัยทั่วไป บุหนัง ตัดเย็บอย่างดี และมีตราราชวงศ์โรมานอฟประทับอยู่เช่นกัน
หลายวันที่หมอหนุ่มขลุกกับเลือดนั้น เขาได้ลองเอาเลือดตัวเขาเองที่เมื่อเจาะเลือดแล้วตั้งทิ้งไว้ และจับตัวเป็นลิ่มในเวลาไม่นาน ลองผสมกับเลือดตัวอย่างของบอตสกิน พบว่าเลือดตัวอย่างของบอตสกินกลับมาจับตัวเป็นลิ่มได้อีกครั้ง
คุณหมอสันนิษฐานว่า ในเลือดตัวอย่างของบอตสกินน่าจะขาดสารอะไรบางอย่าง ที่ทำให้เลือดไม่จับตัวแข็ง เขาเคยได้ยินเรื่องแปลก ๆ ของคำสาปในเถือกเถาเหล่ากอแห่งพระราชินีวิคทอเรียแห่งอังกฤษ ว่ากันว่าพ่อมดหมอผีจากแดนกาฬทวีปเป็นผู้สาปครั้งเมื่อพระนางไปเยือนแอฟริกาใต้ ทำให้บรรดาลูกหลานผู้ชายต้องคำสาปเลือดไหลจนตาย เนื่องจากแค้นใจจากการยึดครองดินแดนของจักรวรรดิบริเตน ที่แผ่อำนาจไปทั่วโลกยุคคริสตศตวรรษที่ 19
เย็นนั้น คุณหมอหนุ่มไปนั่งกินอาหารในเมือง จิบไวน์รัสเซียที่ลือว่าล้มช้างได้ ทันใดนั้นก็มีนายทหารรัสเซียสองคนเดินเข้ามาในร้าน พูดคุยกันเสียงดังโวยวาย หน้าแดงก่ำเพราะวอดก้ารัสเซีย เสียงดังโวยวายนั้น บังเอิญลอยมาเข้าหูคุณหมอที่นั่งฟังอย่างสงบเงียบ
"ยูรอฟสกี้ เราต้องจัดผ้าขนสัตว์เพิ่มอีกสักหน่อย ผ้าขนสัตว์ไม่พอ เจ้าชายอเล…" นายทหารคนนั้นหยุดพูด เพราะยูรอฟสกี้ยกมือเป็นสัญญาณให้หยุด
"เด็กคนนั้น อีกอร์ ใช้คำว่าเด็กคนนั้น" ยูรอฟสกี้กำชับ
"เด็กคนนั้นป่วยอีก เข่าและศอกบวมมาก ต้องนอนซม หมอบอกให้หาผ้าขนสัตว์นุ่ม ๆ มาปูและห่ม กันแปลกใจมาก ผ้าและสิ่งของต่าง ๆ หายไปไหนหมด" อีกอร์บ่น
"แกไปจัดหามา พรุ่งนี้จะมีรถเข้าเมืองใหญ่ ของจำเป็นต้องมี เบื้องบนสั่งมาว่าทุกอย่างต้องเรียบร้อย" ยูรอฟสกี้พูด แต่ไม่ทันได้คุยต่อ เจ้าของร้านก็ยกสำรับอาหารและวอดก้าชั้นดีมาอีก ทั้งอีกอร์และยูคอฟ ยูรอฟสกี้ ต่างสุขใจกับอาหารตรงหน้า ไม่ได้สนใจหมอหนุ่มคนหนึ่งที่แอบชำเลืองดูชื่อนายทหารทั้งสองและย่องออกไปเงียบ ๆ
เจ้าชายอเล… แม้เสียงที่อีกอร์พูดจะไม่จบประโยค แต่หาได้พ้นประสาทการได้ยินของหมอหนุ่มไม่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น