เมื่อสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สองในภาคพื้นยุโรป
โลกได้ตกตะลึงกับความโหดร้ายทารุณกับสิ่งที่นาซีทำกับเชลยศึกและชาวยิว
สิ่งที่เรียกว่า "ค่ายกักกัน"
กองทัพแดงของโซเวียตเข้าไปปลดปล่อยเชลยสงครามและผู้เคราะห์ร้ายที่ยังเหลืออยู่จากการสังหารของนาซี ค่ายที่ยังคงสภาพเดิมมากที่สุดคือค่ายกักกัน Auschwitz ที่โปแลนด์ ส่วนค่าย Birkenau ที่อยู่ใกล้ๆกันและใหญ่กว่านั้น ทางนาซีได้ทำลายหลักฐานกลบเกลื่อนความโหดร้ายของตัวเองไปมากแล้ว
หลังจากสงครามภาคพื้นยุโรปจบไป จากคำให้การของนักโทษแห่งค่ายเอ๊าชวิทช์ที่ยังมีชีวิตทำให้เราได้ทราบความเป็นอยู่ของนักโทษ การรมแก๊ส การสังหารหมู่ ความเลวร้ายของการเป็นเชลย หนึ่งในการศึกษาของแพทย์และนักวิจัยชาวเดนมาร์ก ทำในปี 1952 เพื่อศึกษาถึงสิ่งที่เกิดในแคมป์ จนทำให้ผู้ที่รอดชีวิตมาเกิดโรคที่เรียกว่า "concentration camp syndrome"
กว่า 75% ของนักโทษที่รอดมาได้จะมีอาการผิดปกติของระบบประสาทที่ไม่สามารถอธิบายได้จากหลักการของวิชาประสาทวิทยา อาการของระบบจิตประสาทที่พบคือ กระสับกระส่ายบ่อย อารมณ์แปรปรวน ซึมเศร้า ขาดความสุขและหวาดระแวง นักวิทยาศาสตร์หลายคนคิดว่าเกิดความสูญเสียในช่วงสงคราม แต่อาการเหล่านี้กลับไม่หายไป ไม่ดีขึ้น ต่างจากโรคภาวะตึงเครียดจากเหตุกระทบกระเทือนทางจิตใจ (Post-Traumatic Stress Disorder)
บางรายมีอาการทางสมองเช่น มีแขนขาอ่อนแรง มีอาการสับสนจากสมองอักเสบ กล้ามเนื้อกระตุก น้ำหนักตัวลดลง เส้นประสาทสมองพิการ
อาการทั้งหลายเหล่านี้ตามวิชาประสาทวิทยาควรจะระบุตำแหน่งในระบบประสาทที่เกิดโรคได้ แต่ในกลุ่มคนไข้กลุ่มนี้กลับไม่สามารถระบุตำแหน่งได้ชัดเจน การศึกษาการถ่ายภาพสมอง การตรวจคลื่นไฟฟ้าสมอง หรือแม้กระทั่งการตรวจศพ ก็ไม่ได้พบความผิดปกติที่จะอธิบายได้เหมือนคนปรกติเลย
เมื่อถามประวัติถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในค่ายกักกัน นักโทษเล่าว่ามันเป็นสิ่งที่เกินจะทานทนและเป็นประสบการณ์ที่เลวร้ายมาก ไม่ว่าจะเป็น
1.การถูกทารุณกรรมทางกาย การทุบตี บาดเจ็บที่ศีรษะ
2. การติดโรคระบาดในค่าย โรควัณโรค โรคไข้รากสาดใหญ่ (ไทฟอยด์) โรคติดเชื้อฝีหนองที่ผิวหนัง รวมถึงโรคยอดฮิตของค่ายกักกันของสงครามโลกครั้งที่สอง ไข้ไทฟัส โรคอันเกิดจากการคิดเชื้อแบคทีเรีย พาหะนำโรคจากไรในตัวแมลงและหมัด โรคระบาดนี้เกิดจากสุขอนามัยที่แย่มากในค่ายกักกัน
3. ภาวะบีบเค้นทางใจอย่างถึงที่สุด การถูกทรมาน ทารุณกรรมทางเพศโดยที่ไม่สามารถขัดขืนได้ ถูกแยกจากครอบครัว มองเห็นเพื่อนๆ ถูกฆาตกรรมต่อหน้า
4. บางคนก็โดนหมอปีศาจแห่งกองทัพนาซี จับตัวไปทำการทดลองในคน เช่นการฉีดเชื้อไทฟัสเข้าไปแล้วเฝ้าดูปฏิกิริยาที่จะเกิด การใช้สารเคมีที่เชื่อว่าเป็นตัวรักษาฉีดเข้าไปในคนโดยไม่ได้ผ่านการศึกษามาก่อน และไม่ได้หวังผลรักษาหวังผลแค่อยากดูว่าฉีดเข้าไปแล้วเป็นอย่างไร
5. ความอดอยาก ขาดภาวะโภชนาการที่ดี ประมาณว่านักโทษจะได้อาหารสูงสุด 500-800 กิโลแคลอรี่ต่อวัน ซึ่งมักเป็นซุปเศษผัก มันฝรั่ง เศษขนมปัง ขาดโปรตีนอย่างมาก ในขณะที่ต้องทำงานเยี่ยงสัตว์ ใช้พลังงานวันละ 2000-3000 กิโลแคลอรี่ เราจึงเห็นภาพโครงกระดูกเดินได้ประจำ
ภาวะทั้งหมดนี้เมื่อมาตรวจพบร่วมกับเม็ดเลือดที่สูงผิดปกติ โปรตีนในเลือดต่ำ การอักเสบของตับ การตรวจร่างกายทางระบบประสาทที่ผิดปกติ อาการทางจิตเวชหลายประการที่ผสมผสานไม่เป็นโรคเดียว
เหล่านักวิจัยและแพทย์ในปลุ่มประเทศสแกนดิเนเวียตั้งชื่อกลุ่มอาการที่มีความผิดปกติทั้งทางกายและจิตใจ ในกลุ่มคนที่รอดจากค่ายกักกันนี้ว่า "concentration camp syndrome" ผู้ป่วยกลุ่มนี้มีแนวโน้มฆ่าตัวตายสูงมาก และยังไม่มีคำอธิบายโรค การรักษาที่ชัดเจน
มีการศึกษาในผู้ที่รอดชีวิตจากสงครามหลายครั้งแต่ยังไม่มีกรณีใดเหมือนกับกรณีของ Auschwitz-Birkenau ค่ายนรกนาซีแห่งสงครามโลกครั้งที่สองเลยแม้แต่กรณีเดียว ปัจจุบันกฎหมายอาชญากรรมระหว่างประเทศและสิทธิมนุษยชนได้รับการปฏิบัติมากขึ้น
เราหวังว่าเราจะไม่มีรายงาน concentration camp syndrome อีกต่อไป
กองทัพแดงของโซเวียตเข้าไปปลดปล่อยเชลยสงครามและผู้เคราะห์ร้ายที่ยังเหลืออยู่จากการสังหารของนาซี ค่ายที่ยังคงสภาพเดิมมากที่สุดคือค่ายกักกัน Auschwitz ที่โปแลนด์ ส่วนค่าย Birkenau ที่อยู่ใกล้ๆกันและใหญ่กว่านั้น ทางนาซีได้ทำลายหลักฐานกลบเกลื่อนความโหดร้ายของตัวเองไปมากแล้ว
หลังจากสงครามภาคพื้นยุโรปจบไป จากคำให้การของนักโทษแห่งค่ายเอ๊าชวิทช์ที่ยังมีชีวิตทำให้เราได้ทราบความเป็นอยู่ของนักโทษ การรมแก๊ส การสังหารหมู่ ความเลวร้ายของการเป็นเชลย หนึ่งในการศึกษาของแพทย์และนักวิจัยชาวเดนมาร์ก ทำในปี 1952 เพื่อศึกษาถึงสิ่งที่เกิดในแคมป์ จนทำให้ผู้ที่รอดชีวิตมาเกิดโรคที่เรียกว่า "concentration camp syndrome"
กว่า 75% ของนักโทษที่รอดมาได้จะมีอาการผิดปกติของระบบประสาทที่ไม่สามารถอธิบายได้จากหลักการของวิชาประสาทวิทยา อาการของระบบจิตประสาทที่พบคือ กระสับกระส่ายบ่อย อารมณ์แปรปรวน ซึมเศร้า ขาดความสุขและหวาดระแวง นักวิทยาศาสตร์หลายคนคิดว่าเกิดความสูญเสียในช่วงสงคราม แต่อาการเหล่านี้กลับไม่หายไป ไม่ดีขึ้น ต่างจากโรคภาวะตึงเครียดจากเหตุกระทบกระเทือนทางจิตใจ (Post-Traumatic Stress Disorder)
บางรายมีอาการทางสมองเช่น มีแขนขาอ่อนแรง มีอาการสับสนจากสมองอักเสบ กล้ามเนื้อกระตุก น้ำหนักตัวลดลง เส้นประสาทสมองพิการ
อาการทั้งหลายเหล่านี้ตามวิชาประสาทวิทยาควรจะระบุตำแหน่งในระบบประสาทที่เกิดโรคได้ แต่ในกลุ่มคนไข้กลุ่มนี้กลับไม่สามารถระบุตำแหน่งได้ชัดเจน การศึกษาการถ่ายภาพสมอง การตรวจคลื่นไฟฟ้าสมอง หรือแม้กระทั่งการตรวจศพ ก็ไม่ได้พบความผิดปกติที่จะอธิบายได้เหมือนคนปรกติเลย
เมื่อถามประวัติถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในค่ายกักกัน นักโทษเล่าว่ามันเป็นสิ่งที่เกินจะทานทนและเป็นประสบการณ์ที่เลวร้ายมาก ไม่ว่าจะเป็น
1.การถูกทารุณกรรมทางกาย การทุบตี บาดเจ็บที่ศีรษะ
2. การติดโรคระบาดในค่าย โรควัณโรค โรคไข้รากสาดใหญ่ (ไทฟอยด์) โรคติดเชื้อฝีหนองที่ผิวหนัง รวมถึงโรคยอดฮิตของค่ายกักกันของสงครามโลกครั้งที่สอง ไข้ไทฟัส โรคอันเกิดจากการคิดเชื้อแบคทีเรีย พาหะนำโรคจากไรในตัวแมลงและหมัด โรคระบาดนี้เกิดจากสุขอนามัยที่แย่มากในค่ายกักกัน
3. ภาวะบีบเค้นทางใจอย่างถึงที่สุด การถูกทรมาน ทารุณกรรมทางเพศโดยที่ไม่สามารถขัดขืนได้ ถูกแยกจากครอบครัว มองเห็นเพื่อนๆ ถูกฆาตกรรมต่อหน้า
4. บางคนก็โดนหมอปีศาจแห่งกองทัพนาซี จับตัวไปทำการทดลองในคน เช่นการฉีดเชื้อไทฟัสเข้าไปแล้วเฝ้าดูปฏิกิริยาที่จะเกิด การใช้สารเคมีที่เชื่อว่าเป็นตัวรักษาฉีดเข้าไปในคนโดยไม่ได้ผ่านการศึกษามาก่อน และไม่ได้หวังผลรักษาหวังผลแค่อยากดูว่าฉีดเข้าไปแล้วเป็นอย่างไร
5. ความอดอยาก ขาดภาวะโภชนาการที่ดี ประมาณว่านักโทษจะได้อาหารสูงสุด 500-800 กิโลแคลอรี่ต่อวัน ซึ่งมักเป็นซุปเศษผัก มันฝรั่ง เศษขนมปัง ขาดโปรตีนอย่างมาก ในขณะที่ต้องทำงานเยี่ยงสัตว์ ใช้พลังงานวันละ 2000-3000 กิโลแคลอรี่ เราจึงเห็นภาพโครงกระดูกเดินได้ประจำ
ภาวะทั้งหมดนี้เมื่อมาตรวจพบร่วมกับเม็ดเลือดที่สูงผิดปกติ โปรตีนในเลือดต่ำ การอักเสบของตับ การตรวจร่างกายทางระบบประสาทที่ผิดปกติ อาการทางจิตเวชหลายประการที่ผสมผสานไม่เป็นโรคเดียว
เหล่านักวิจัยและแพทย์ในปลุ่มประเทศสแกนดิเนเวียตั้งชื่อกลุ่มอาการที่มีความผิดปกติทั้งทางกายและจิตใจ ในกลุ่มคนที่รอดจากค่ายกักกันนี้ว่า "concentration camp syndrome" ผู้ป่วยกลุ่มนี้มีแนวโน้มฆ่าตัวตายสูงมาก และยังไม่มีคำอธิบายโรค การรักษาที่ชัดเจน
มีการศึกษาในผู้ที่รอดชีวิตจากสงครามหลายครั้งแต่ยังไม่มีกรณีใดเหมือนกับกรณีของ Auschwitz-Birkenau ค่ายนรกนาซีแห่งสงครามโลกครั้งที่สองเลยแม้แต่กรณีเดียว ปัจจุบันกฎหมายอาชญากรรมระหว่างประเทศและสิทธิมนุษยชนได้รับการปฏิบัติมากขึ้น
เราหวังว่าเราจะไม่มีรายงาน concentration camp syndrome อีกต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น