"เฉียวฟงเหนือ มู่หยงใต้"
ยุคปัจจุบัน :
เด็กน้อยคนหนึ่งถามอาจารย์ปู่ว่า "อาจารย์ปู่ ข้าได้ยินคำเล่าลือในยุทธภพ ว่าท่านเกิดยุคเดียวกับยอดยุทธเฉียวฟง ผู้ใช้วิชา 18 ฝ่ามือพิชิตมังกรอันลือลั่น ที่บัดนี้เป็นวิชานี้หายไปอย่างลึกลับ ท่านเล่าให้ศิษย์ฟังสักนิดเถิด"
อาจารย์ปู่ "หึหึ เจ้าคิดว่า สุดยอดวิชานั้นหายไปรึ ไม่เลย เจ้าผู้มีตาหามีแววไม่ ข้าจะเล่าให้ฟัง"
แผ่นดินราชวงศ์ซ้อง :
"ณเดชน์ ทำใจดี ๆ ไว้นะลูก อีกไม่นานก็เจอท่านเฉียวฟงแล้ว" สุภาพสตรีนางหนึ่งนำเด็กชายวัยสิบขวบใส่รถลากแล้วให้คนรับใช้ลากไปอย่างรีบเร่ง
"แค้ก ๆ ...ทำไมแม่ไม่พาตรูไปหาหมอละเนี่ย ไปหาอีตาเฉียวบ้าเฉียวบออะไร" ณเดชน์ หรืออาจารย์ปู่ในวัยเด็กคิด
ณ ที่ทำการพรรคกระยาจก
ผู้คนมากมายคลาคล่ำที่ทำการพรรค บางคนถูกหามออกมาด้วยสภาพเลือดออกปาก บางคนมีรอยช้ำแดงที่หน้าอก บางคนก็กลางแผ่นหลัง เด็กน้อยณเดชน์คิดในใจว่า หรือเหล่าจอมยุทธพวกนี้มาประลองกับประมุขเฉียวฟง แล้วพ่ายแพ้ยับย่อย ถอยกลับไปสำนักตัวเอง และทุกคนที่ถูกหามออกไปดูทรุดโทรม ซีดเซียว เหมือนป่วยเป็นโรค
"ไม่ต้องห่วงนะลูก แม่ส่งอินทรีสื่อสารมาจองคิวล่วงหน้าไว้แล้ว ได้คิวต่อไปนี่แหละ" ท่านแม่บอก คือบ้านข้ารวยน่ะ สมัยนั้นถ้าใช้พิราบสื่อสารความเร็วสองจี ราคาค่าส่ง 20 ชั่ง ใช้เวลาหลายวัน ท่านแม่เลยเหมาอินทรีสื่อสารความเร็ว 5G เร็วมาก รารา 500 ชั่ง ได้จองวีไอพีเลย
เมื่อถึงคิว ท่านแม่พาข้าเข้าไปหาท่านเฉียวฟง ท่านเฉียวฟงเป็นชายสูงวัยอายุหกสิบกว่า ๆ พูดจาเสียงดัง โวยวาย ล้งเล้ง ก่อนที่ข้าจะเข้าไปถึงตัวท่าน ท่านได้หยิบขวดน้ำประหลาดออกมาแล้วฉีดละอองฝอยใส่ข้า แล้วบอกว่า "ฆ่าเชื้อนะ ฆ่าเชื้อ" ดีนะที่ละอองมันไม่เข้าตาข้า ท่านเฉียวฟง
ท่านแม่พาข้าไปนั่งบนแท่น หันหลังให้ท่านเฉียวฟง ข้าเอี้ยวตัวไปมอง เห็นท่านเฉียวฟง ร่ายรำวรยุทธ์ ฝ่ามือมังกรเริ่มแล้วสินะ ฝ่ามือท่านเฉียวฟง ไม่ได้แบแบบราบ แต่โค้งเป็นอุ้งมือแบบหลังเต่า โอ้...นี่หรือเคล็ดวิชา 18 ฝ่ามือมังกรแห่งยุทธภพ หลังจากนั้นท่านเฉียงฟงก็กระหน่ำฝ่ามือบนแผ่นหลังข้า ตุบ ๆ ๆ
และข้าก็ได้เห็นท่วงท่าฝ่ามือมังกรชัดเจน ท่านเฉียวฟงสะบัดมือโดยใช้ข้อมือเป็นจุดหมุน ตบฝ่ามือลงบนแผ่นหลังข้า ตุบ ๆ ๆ ไล่จากล่างขึ้นบนทั้งซ้ายและขวา ทันใดนั้น ข้าก็รู้สึกปั่นป่วนในตัว ลมปราณในตัวของข้าเริ่มสลายสินะ พลังฝ่ามือของเฉียวฟงช่างรุนแรงนัก
"แค้ก ๆ ๆ ถุ ถุ ถุด" ไม่นะ ข้าร้องลั่น "ท่านแม่ ลมปราณข้าหลุดจากร่าง"
"ไม่ใช่หรอกหนุ่มน้อย นั่นไม่ใช่ลมปราณ นั่นเรียกว่า secretion obstruction" ท่านเฉียวฟงลืมตา หอบแฮ่ก ๆ คิดว่าท่านคงไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย
"วิชาของข้า ทำเพื่อขับไล่สิ่งร้ายออกจากตัว นั่นคือเสมหะ เจ้าเด็กน้อยเจ้าป่วยเป็นนิวโมเนีย แต่เจ้าไอเอาเสมหะออกมาไม่ได้ แม่เจ้าจึงพามาให้ข้าช่วย วิชาของข้าช่วยคนมาตั้งมากมาย จนข้าเป็นหนึ่งในใต้หล้า" เฉียวฟงเล่า
"แล้วที่กระอักเลือดออกไปนั่นเล่า เขาจะตายเพราะวิชาท่านไหม" ณเดชน์สงสัย
"บางคนก็ไม่บอกข้าเลยนะ ว่ากินยากันเลือดแข็งอยู่ ตาเฒ่าติงชุนชิวที่เจ้าเห็นนั่น กินยาวาร์ฟารินขนาดสูง แต่ไม่บอกข้า ก็กระอักเลือดได้ เจ้าจำไว้ ถ้าเจ้าเลือดออกง่าย ด้วยเหตุใด ๆ เจ้าต้องบอกข้าก่อน" เฉียวฟงเริ่มหงุดหงิด
"แล้วคนที่เขามีจ้ำช้ำตามตัว มิตายเพราะฝ่ามือท่านก่อนหายรึท่าน ถ้าเขามีรอยโรคที่ผิวหนังอยู่เดิม ท่านก็ไม่น่าจะไปใช้ฝ่ามือกับเขานะท่าน" ณเดชน์ถามซื่อ ๆ แบบกวน ๆ
"ใช่ เจ้าพูดถูก แต่เขาก็ปิดบังโดยสวมเสื้อหลายชั้น ข้าก็ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้ นี่นา เว้ย ถามอยู่นั่นแหละ หายแล้วก็ออกไปได้ เดี๋ยวปั้ดทุ่มด้วยโพเดี้ยม"
ยุคปัจจุบัน :
"นั่นแหละ ตำนานของ 18 ฝ่ามือมังกร กับเฉียวฟง ปัจจุบันฝ่ามือมังกรก็เป็นวิชาใช้แพร่หลายในการรักษาฟื้นฟู กายภาพบำบัด ที่เรียกว่า การเคาะปอดเพื่อช่วยขับเสมหะ ศิษย์เอ้ย" อาจารย์ปู่เฉลย
"สุดยอด นึกไม่ถึงว่า 18 ฝ่ามือมังกรจะคือสิ่งนี้นั่นเอง และส่งต่อมาจนถึงปัจจุบัน ข้าขอลาไปก่อนนะอาจารย์ปู่ ขอบคุณท่านมากที่ช่วยไขข้อสงสัยให้ข้า และข้าพอรู้แล้วว่าเฉียวฟงคือใคร"
ศิษย์เดินจากไปสักพัก อาจารย์ปู่ก็ลุกขึ้น เปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะต้องไปรับงานเอ็นอีกหลายงาน แต่เขาก็เปลี่ยนเพียงชุดด้านนอก ส่วนเสื้อยืดสีขาวคอกลม สกรีนหน้าอกด้วยตัวอักษรสีน้ำเงินตัวนั้น ไม่เคยเปลี่ยนไปตามกาลเวลา ดัวยถ้อยคำที่เป็นอมตะนิรันดร์กาล "อายุรศาสตร์ ง่ายนิดเดียว"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น