หวังว่าท่านคงยังจำ "ขนมปังไส้กรอก" กันได้
ด้วยความที่สาขาที่ผมปฏิบัติงานอยู่ไม่ค่อยได้สัมผัสไส้กรอกบ่อยนัก ยิ่งเป็นขนมปังไส้กรอกแล้วล่ะก็จะส่งให้ คุณหมอสาลิกาแฮปปี้แมน เป็นคนจัดการปัญหานี้ ดูมันไกลตัวดี แต่สุดท้ายก็วนมาจนได้
ขอเรียกนามสมมติว่า "หนุ่มไส้กรอก" แล้วกัน หนุ่มไส้กรอกก็ได้รับความเชื่อผิด ๆ ว่ายิ่งไส้กรอกโตคนจะนิยม จึงไปพอกขนมปัง สรุป ขนมปังหนานุ่ม ฟูเชียวแหละ แต่ไส้กรอกก็เท่าเดิม หนุ่มไส้กรอกเมื่อได้อัพตัวเองแล้ว ก็ไม่รอช้าเดินสายแจกไส้กรอกให้ลูกค้าไม่ซ้ำหน้า
แต่หนุ่มไส้กรอก ก็ยังปกป้องตัวเอง ด้วยการสวมถุงห่อขนมปังไส้กรอก ประเด็นคือ ถุงมันออกแบบมาห่อไส้กรอกไง ไม่ได้ออกแบบมาหุ้มขนมปัง
แต่หนุ่มไส้กรอก ก็ยังปกป้องตัวเอง ด้วยการสวมถุงห่อขนมปังไส้กรอก ประเด็นคือ ถุงมันออกแบบมาห่อไส้กรอกไง ไม่ได้ออกแบบมาหุ้มขนมปัง
คำอุทานนี้จึงเกิดขึ้น "เปรี้ย...ถุงแตก"
เจ้าหนุ่มไส้กรอกยืนยันเป็นมั่นเหมาะว่าตัวเขาสวมถุงยางทุกครั้ง จนเมื่อถามไปนั่นแหละว่าใส่ยังไง มันเคยรั่ว หลุด ซึม แตกไหม จึงได้คำตอบว่า ใส่ทุกครั้งป้องกันจริงแต่ถุงแตกมาสองครั้ง...แน่นอน เหมือนเราซื้อน้ำเต้าหู้ใส่ถุง เราจะรู้ว่าถุงรั่วตอนน้ำเต้าหู้ มันไหลเลอะไปหมดจริงไหม เจ้าหนุ่มก็เหมือนกัน รู้ตอนไหลเลอะนั่นแหละ
อ้าวแล้วลุงหมอไปยุ่งอะไรกับไส้กรอกเขาล่ะ ... น่าสงสารที่คำตอบคือ หนุ่มไส้กรอกติดเชื้อไวรัสเอชไอวี ก็ไม่รู้ว่าเกิดตอนทำขนมปังหุ้มไส้กรอก หรือตอนแจกขนมปังไส้กรอกแบบถุงรั่ว ปัญหาคือ ...ไม่ควรทำต่างหาก...
นอกเหนือจากปัญหาทางศัลยกรรม ไม่ว่าจะเน่า เสื่อม ติดเชื้อ ยังจะตามมาด้วยโรคติดต่อจากเข็มที่ไม่สะอาดและจากเพศสัมพันธ์อีกด้วย เอชไอวี ไวรัสตับอักเสบชนิดบีและซี ซิฟิลิส ซึ่งมันจะติดตัวหนุ่มไส้กรอกไปตลอด
ก็ไม่รู้ว่าคุ้มไหม กับ ขนมปังไส้กรอก
"ขนมปังไส้กรอกพี่ไม่คุ้นตา แต่ถ้าเป็นขวดโซดาพี่พอมี"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น