การเสริมความแข็งแรงข้อเข่า

เด็กชาย พสุธาคำรณ เด็กชายจากในเมืองวัย 9 ปี ในช่วงปิดเทอมใหญ่คุณปู่คุณย่าพามาอยู่บ้านไร่ เพื่อเรียนรู้วิถีชาวบ้าน เด็กชายพสุธาคำรณชื่นชอบมากวิ่งเล่นสิ่งใหม่ๆและถามคำถามคุณปู่ทั้งวัน

  บ่ายวันหนึ่งเด็กชายพสุธาคำรณกลับมาจากตกปลาเพื่อมาเป็นอาหารเย็น แต่ว่าไม่ได้ปลามา เดินกลับมาคอตก เห็นคุณปู่กำลังตอกไม้ค้ำต้นไม้ที่เพิ่งย้ายมาลงจุดใหม่ ด้วยความสงสัยก็เอ่ยคำถามว่า
"คุณปู่ครับ ต้นไม้มันก็อยู่ติดกับดินอยู่แล้ว ทำไมต้องไปตอกไม้ติดอีกล่ะครับ"
  คุณปู่เงยหน้าขึ้นมา "บักหำน้อย ได้ปลาไหม"
  พสุธาคำรณทำหน้านิ่ว "ปู่..ผมมีชื่อนะ แถมชื่อเล่นก็ชื่อ แม็ค ทำไมชอบเรียกแต่บักหำน้อย"
คุณปู่หัวเราะ "เอาน่า พ่อเอ็งตอนเล็กๆ ปู่ก็เรียกบักหำน้อย มันเป็นคำเรียกที่เอ็นดู"

คุณปู่อธิบาย "คืองี้ ต้นไม้น่ะมันใช้รากยึดกับดิน มันก็จะแข็งแรง แต่ตอนนี้เราเพิ่งย้ายมันมาปลูกใหม่ รากยังไม่ติดดี ยังไม่แข็งแรง ก็เลยต้องใช้ไม้ค้ำยันไว้ก่อน โครงสร้างที่แข็งแรงรอบๆ จะช่วยพยุงไม่ให้ล้ม ไม่ให้โค่นเวลาลมพัดแรงๆ"
   หำน้อย "แล้วพอมันแข็งแรงก็เอาออกใช่ไหมครับ"

   คุณปู่ "ใช่แล้ว ถ้าแข็งแรง รากติดดีเราก็ปล่อยได้ เอาออกได้ เหมือนเอ็งนี่แหละ ตอนเด็กๆก็ต้องดูแล พอโตแล้วก็ปล่อยให้ทำเองได้ เข้าใจไหม บักหำน้อย"
   หำน้อย "อ้าว แล้วถ้ามันไม่แข็งแรงล่ะปู่ "
   คุณปู่ "ไม่แข็งแรง เราก็ไม่เอาไม้ค้ำนี่ออก ก็ค้ำไปตลอด ไม่งั้นมันก็ล้ม"

หลังจากซักถามกันสักครู่ ดช.พสุธาคำรณกับคุณปู่ก็เข้ามาในบ้าน ล้างมือล้างหน้า อาบน้ำเตรียมกินข้าวเย็น เด็กชายพสุธาคำรณเดินมาเรียกปู่ไปกินข้าว ก็พบปู่นั่งอยู่ที่เก้าอี้หน้าบ้าน ยกขาขึ้นลงๆ โดยมีถุงทรายเล็กๆวางที่ข้อเท้า

  หำน้อย "ปู่ๆ ย่ามาตามให้ไปกินข้าว  อ้าว ปู่ทำอะไรเนี่ย ซ้อมตีขาว่ายน้ำเหรอครับ"
  คุณปู่ "ไม่ใช่ ปู่กำลังออกกำลังกายอยู่ ออกกำลังกล้ามเนื้อรอบเข่า"
  หำน้อย "ปู่ทำงานทั้งวันเลยนะครับ เหงื่อท่วมเลย ออกกำลังไม่พออีกหรือ"
  คุณปู่ "มันไม่เหมือนกัน เพราะปู่ออกกำลังเฉพาะส่วนกล้ามเนื้อรอบเข่าให้แข็งแรง เข่าปู่มันเสื่อมมากแล้ว ต้องใช้กล้ามเนื้อรอบเข่ามาช่วยพยุงมากขึ้น"

  หำน้อย "เหมือนไม้ค้ำต้นไม้ที่ปู่ทำเมื่อตอนบ่ายใช่ไหมครับ"
  คุณปู่ "เฮ้ย..เก่งนี่หว่า หำน้อย เข้าใจง่ายดี ใช่แล้ว เข่าก็เหมือนรากที่คอยสร้างความมั่นคง ถ้าเข่าเสื่อมก็เหมือนรากมันไม่แข็งแรง เราก็ต้องใช้ไม้ค้ำมาช่วยมก็คือใช้กล้ามเนื้อรอบเข่ามาช่วยพยุง"

  หำน้อยยืนคิดครู่หนึ่ง "แล้วเมื่อไรจะเลิกทำล่ะปู่ เข่าจะกลับมาแข็งแรงเมื่อไร"
  คุณปู่ยิ้ม "หำน้อยเอ้ย..เข่าคนเรามันเสื่อมแล้ว มันคืนสภาพไม่ได้ ปู่อายุมาก เข่าก็เสื่อมเป็นธรรมดา ปู่ก็ต้องสร้างกล้ามเนื้อรอบเข่าให้แข็งแรงเสมอและตลอดไป ให้มาช่วยเข่าปู่ไง ไม่ให้ล้มง่าย เหมือนต้นไม้"

  หำน้อย "ปู่นี่เก่งจังครับ รู้เรื่องเข่าด้วย"

  คุณปู่  "ปู่ก็ยังทันสมัยนะ อ่าน ค้นคว้า ตอนไปรักษาคุณหมอก็สอน นี่ก็อ่านเจอในแฟนเพจ อายุรศาสตร์ ง่ายนิดเดียว คุณหมอเขาก็เขียนเอาไว้ คุณหมอคนที่เขียนนี่ก็เพื่อนปู่เองนะ สมัยหนุ่มๆหล่อเฟี้ยว ถ้าเข้าวงการล่ะก็ มิตร ชัยบัญชา ไม่ได้เกิด"

  เสียงตะโกนไล่หลังมา "เอ้าปู่หลาน มากินข้าว โม้กันอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวแกงจะเย็นไม่อร่อย"

หำน้อย "แหมเท่จัง  โตขึ้นผมอยากเป็นหมอครับ"
คุณปู่ "อ้าว นี่จะไม่ทำงานแบบปู่กับพ่อเอ็งเลยรึ กิจการครอบครัว ประจำตระกูลเราเลยนะ แหม...ไอ้หำน้อยตัวลูกนี่ ไม่เหมือนหำน้อยพ่อเอ็ง อยากทำแบบปู่ตั้งแต่เด็ก"
  หำน้อย " ไม่เอาล่ะครับปู่ ผมไม่ชอบปีนบันได ผมกลัวที่สูง เห็นพ่อทำมาตั้งแต่เด็กแล้ว ช่างแอร์เนี่ย"
...
....เด็กชายพสุธาคำรณทิ้งท้ายว่า "อีกอย่างผมไม่ใช่ หำน้อยนะ ผมดูหลายหนแล้ว"

ท่านคงทราบแล้วสินะว่า ประโยคยอดฮิต "ผมไม่เล็กนะครับ" ของช่างแอร์ในตำนานคนนั้น มาจากช่างแอร์ที่ชื่ออะไร

ขออนุญาตและขอบคุณภาพประกอบจาก หมอแล็บแพนด้า  ที่ผมคิดว่าไม่มีภาพประกอบใดๆในปฐพี เหมาะสมกว่าภาพนี้อีกแล้ว