การดูแลผู้ป่วยหนึ่งราย ไม่ได้ขึ้นอยู่กับหมอ พยาบาล หรือเงิน เท่านั้น การทำงานเป็นทีมด้วยกันเพื่อให้คนไข้ประสบผลสำเร็จ เป็นสิ่งสำคัญมาก บางครั้งเราพูดคุยกันแต่เราไม่เคยเห็น กำแพงใสๆ ที่เราทุกคนตั้งไว้ตรงหน้าเลย
หมอหนุ่มคนหนึ่งไปตรวจผู้ป่วยโรคอัมพาตเฉียบพลัน เข้ารับการรักษาอยู่ 3 วันแล้วและเตรียมจะกลับบ้าน วันนี้ทีมการรักษาจะเข้าไปช่วยคนไข้คนนี้ด้วยกัน หมอหนุ่มไม่เคยรักษาแบบทีมเลย เขาโซโล่เดี่ยวมาตลอด เมื่อเขาบอกว่าจะให้กลับบ้าน เอายาไปกินและนัดมาติดตามอีกสามเดือน ซึ่งเขาทำอย่างนี้เป็นปรกติ แต่วันนี้มีคำถามจากญาติว่า เดิมผู้ป่วยรับประทานยาโรคเก๊าต์อยู่ กินต่อได้ไหม หมอหนุ่มยืนนิ่งไม่เคยมีคำถามแบบนี้กลับมา หรือเขาไม่เคยรับฟัง เขาตัดสินใจสอบถามเภสัชกรที่มาด้วยกันว่า ยาใช้ร่วมกันได้ไหม เภสัชกรก็นิ่งไปพักหนึ่งคิดว่าที่ผ่านมาหมอไม่เคยถามเลยนะว่าใช้ยาร่วมกันได้ไหม หรือว่าเราไม่เคยตรวจสอบแล้วแจ้งหมอกับญาติ แล้วตอบกลับว่าเท่าที่ทบทวนยาตอนนี้ใช้ร่วมกันได้ พร้อมกันได้จะได้ไม่ลืม แล้วตอนนอนโรงพยาบาลผู้ป่วยกินยาได้ดีไหมครับ ถ้าจะกิน 3 เม็ดพร้อมๆกัน เขาตัดสินใจถามคุณพยาบาล
คุณพยาบาลก็นิ่งไปคิดว่า ไม่เคยมีใครถามเลยนะเราคิดว่าพวกเขารู้มาตลอดหรือว่าเราไม่เคยบอกพวกเขา แล้วตอบกลับ เท่าที่อยู่ที่ รพ.ก็กินได้นะคะไม่สำลัก แต่ว่าตอนอยู่รพ. ก็กินอาหารไม่ค่อยมากและอาหารก็อ่อนไม่รู้ว่ากลับไปบ้านจะกินได้ดีไหม คุณพี่โภชนาการคิดว่าถ้าเราใช้อาหารปกติแทนได้ไหม เธอตัดสินใจถามนักโภชนากร คุณนักโภชนากรเงียบไปและคิดว่านี่คือสิ่งที่เรากำลังจะถามทีมเลยว่าเราควรปรับเป็นอาหารปกติจะมีใครมีความเห็นอย่างไร ผ่านมาไม่เคยมีใครพูดมาเรื่องนี้เลย แล้วก็ยิ้มแล้วบอกว่า ได้ค่ะ พี่เตรียมสูตรอาหารและเตรียมสอนลูกสาวที่ดูแลคนไข้ไว้แล้วนะ หมอสามารถปรับยาได้เลยค่ะ
ทั้งวงนิ่งอยู่พักหนึ่ง นักกายภาพบำบัดก็พูดว่า ทางเราก็ได้ฝึกกลืน ฝึกใช้มือ และสอนคนดูแลเรียบร้อยแล้วครับ เราไม่รู้ว่าหมอจะให้กลับเมื่อไร ทางเราเลยสอนทันทีเมื่อพร้อม ... คุณหมอก็ยิ้มแล้วบอกว่าผมขอขอบคุณทุกๆคนที่ร่วมกันใช้ความรู้ความชำนาญของตนมาช่วยคุณตาครับ ทำให้ได้รับการดูแลที่ดีและครบถ้วนมากๆ คุณตากับลูกสาวมีข้อสงสัยอะไรไหมครับ คุณตายิ้มแล้วบอกว่า ไม่มีแล้วครับ ตาได้ถามคำถามทุกคนแล้วล่ะ ทุกคนก็ช่วยดูแลตาอย่างดี ขอบใจจริงๆ แล้วต้องขอขอบใจหนูแจ๋ว ที่บอกตาว่ามีอะไรให้สอบถามได้นะ ถ้าตาไม่ถามพวกเขาก็ไม่รู้ ตาเลยถามหมดเลยทุกคำถาม...... ทุกคนมองไปที่หนูแจ๋ว คนงานทำความสะอาดห้องที่ยิ้มแล้วค่อยๆค้อมตัวออกจากห้องไป
ผมคิดว่านิทานที่ผมวาดเรื่องราวที่มีเค้าโครงจากเรื่องจริงนี้ คงช่วยให้เห็นกำแพงใสๆที่กั้นใจระหว่างที่เราดูแลคนไข้ และช่วยสลายกำแพงอันนั้น เพื่อคนไข้ครับ.....และ อย่าลืมอ่านตอนจบนะ...เป็นเบื้องหลังครับ
แม่บ้านเดินออกไปสักครู่ก็สะบัดเสื้อและดึงหน้ากากปลอมตัวของตัวเองออก เผยให้เห็นเป็นชายหนุ่มมีรอยยิ้มบนใบหน้าและบนอกเสื้อยืดของเขามีลายสกรีน " อายุรศาสตร์ ง่ายนิดเดียว " -- จบพร้อมเพลง mission impossible--
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น